Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

en nu eenmaal, maar dat lees je nooit in een eindrapport van een
officiële enquêtecommissie.
'We zijn krap bemand,' zei Stuyvesant. 'Ik heb de meeste mensen
vierentwintig uur vrij gegeven en ik ga ze niet terugsiepen, alleen
maar omdat de protégé niet kan slapen.'
Vijf minuten later kwamen er nog twee mannen binnen. Reacher
herkende de een als een scherpschutter van het dak en de andere als
een van de agenten die de rij eters in de gaten hield. Ze knikten vermoeid
en maakten rechtsomkeert om koffie te halen. Kwamen terug
met een plastic bekertje voor iedereen.
Armstrongs beveiliging ging hem vooraf als een onzichtbare luchtbel.
Er was al radiocontact met het kantoor toen hij nog kilometers
weg was. Nogmaals toen hij in de garage was. Zijn gang omhoog
met de lift werd gemeld. Een lid van zijn persoonlijke lijfwacht ging
de hal in en kondigde aan dat de kust veilig was. De twee anderen
brachten Armstrong naar binnen. Die procedure werd bij de deur
van de vergaderzaal herhaald. Agent nummer een kwam binnen,
keek om zich heen, zei iets in zijn manchet en Armstrong wipte langs
hem heen naar binnen.
Hij had zich verkleed in vrijetijdskleren die niet bij hem pasten. Een
corduroybroek, een trui met een patroon en een suède jasje. Alle
kleuren pasten bij elkaar en de stof was stijf en nieuw. Het was de
eerste valse noot die Reacher bij hem was opgevallen. Het was net
alsof hij zichzelf had afgevraagd: wat zou een vice-president nu dragen?
In plaats van het eerste het beste te pakken dat hij in zijn kleerkast
zag. Hij knikte ernstig naar iedereen en liep naar de tafel. Zei
niets. Hij leek slecht op zijn gemak. De stilte werd oorverdovend.
Het begon gênant te worden.
'Hoe is het met uw vrouw, meneer?' vroeg de scherpschutter.
Dat was de perfecte politieke vraag, dacht Reacher. Het was een
uitnodiging om over de gevoelens van iemand anders te praten, wat
altijd makkelijker is dan over je eigen gevoelens praten. Het was
iets collegiaals en betekende eigenlijk: we zijn allemaal insiders, dus
laten we het maar over iemand hebben die dat niet is. En ook: hier
is je kans om ons te bedanken dat we haar leven en het jouwe hebben
gered.
'Ze is erg van haar stuk gebracht,' zei Armstrong. 'Het was dan ook
verschrikkelijk. Ze wil dat ik jullie zeg hoezeer het haar spijt. In feite
heeft ze me ervan langs gegeven. Ze vindt het onjuist dat ik jullie
zulke risico's heb laten lopen.'