Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

ik had moeten zeggen dat ze de wachtposten op het dak moest verdubbelen.
Een op de rand, een in het trapgat. Dat had haar leven
kunnen redden.'
Neagley zweeg. Zes stappen, zeven.
'Het was haar werk, niet het jouwe,' zei ze. 'Je moet je niet schuldig
voelen. Jij bent niet verantwoordelijk voor de hele mensheid.'
Reacher zei niets en liep gewoon verder.
'Bovendien gaven ze zich voor politie uit,' zei Neagley. 'Twee wachtposten
zouden ze net zo makkelijk zijn gepasseerd. Ze zouden nog
voorbij tien gekomen zijn! In feite hebben ze dat ook gedaan. Nog
meer zelfs, dat kan niet anders. De hele omtrek krioelde van de
agenten. Niemand had er iets aan kunnen doen. Zulke dingen gebeuren
nu eenmaal.'
Reacher zei niets.
'Twee wachtposten zouden allebéi zijn vermoord,' zei Neagley. 'Met
een derde slachtoffer zou niemand wat zijn opgeschoten.'
'Vind jij dat Bannon er als een smeris uitziet?' vroeg Reacher.
'Denk jij dat er drie lui zijn?' vroeg Neagley op haar beurt.
'Nee, geen sprake van. Dit is iets van twee lui. Bannon ziet iets heel
voor de hand liggends over het hoofd. Bij zo iemand is dat een risico
van het vak.'
'Wat dan?'
'Vind jij dat hij eruitziet als een smeris?'
Neagley glimlachte even. 'Ten voeten uit,' zei ze. 'Waarschijnlijk
was hij al een smeris voordat hij bij de FBI kwam.'
'Wat maakt dat hij er als een politieagent uitziet?'
'Alles. Alle onderdeeltjes. Het zit in z'n poriën.'
Reacher zweeg. Liep door.
'Ik moet denken aan Froelichs peptalk,' zei hij. 'Vlak voordat Armstrong
arriveerde. Ze waarschuwde haar mensen. Ze zei dat het erg
makkelijk is om er als een zwerver uit te zien, maar heel moeilijk
om er precies als een zwerver uit te zien. Volgens mij geldt hetzelfde
voor politieagenten. Als ik een tweed jasje, grijze broek en gewone
schoenen aantrek en met een legitimatie zwaai, zou ik er dan
als een smeris uitzien?'
'Een beetje. Maar niet precies.'
'Maar deze knapen zien er wél precies als politieagenten uit. Ik heb
er een gezien en geen moment getwijfeld. En ze verschijnen en verdwijnen
overal zonder dat ze een vraag wordt gesteld.'
'Het zou een heleboel dingen verklaren,' zei Neagley. 'Ze waren