Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

hogere kwaliteit vuurwapens geen kwaad kon. Dus hadden ze wat
onderzoek gedaan naar wat ze nodig hadden en een leverancier gevonden.
Die had wat ze zochten. De prijs was goed. Ze spraken een
garantie af. Het was hun gebruikelijke regeling. Als er problemen
rezen met de koopwaar, zeiden ze tegen de handelaar, zouden ze terugkomen
om hem laag door zijn ruggenmerg te schieten om hem
in een rolstoel te stoppen.
De hand op die wapens leggen was de laatste fase van de voorbereidingen.
Nu waren ze klaar voor de actie.
Aankomend vice-president Brook Armstrong had zes belangrijke taken
voor de tien weken tussen zijn verkiezing en inauguratie. De
zesde en minst belangrijke was de voortzetting van zijn werk als
jonge senator voor North Dakota tot zijn ambtsperiode officieel ten
einde was. Er waren bijna zeshonderdvijftigduizend mensen in de
staat en ieder van hen kon op elk gegeven moment zijn aandacht
opeisen, maar Armstrong ging ervan uit dat ze allemaal wel begrepen
dat er iets van een vacuüm zou zijn tot zijn opvolger het roer
had overgenomen. Bovendien zou er voor januari toch niet veel gebeuren
in het Congres, dus zijn plichten als senator zouden niet veel
aandacht vergen.
Taak vijf was zijn opvolger thuis inwerken. Hij had twee politieke
bijeenkomsten in de staat op het programma om de nieuwe man
aan zijn eigen, gewillige perscontacten voor te stellen. Het moest
een visuele toestand worden, schouder aan schouder, flink wat
handdrukken en gegrijns voor de camera's, Armstrong die een symbolische
stap naar achteren deed, de nieuwe man die een symbolische
stap naar voren deed. De eerste bijeenkomst was op twintig
november, de tweede vier dagen later. Beide kon hij missen als kiespijn,
maar trouw aan de partij schreef ze voor.
De vierde taak was een aantal dingen leren. Hij zou bijvoorbeeld
lid van de National Security Council worden. Hij zou worden blootgesteld
aan dingen die een jonge senator uit Dakota niet geacht kon
worden te weten. Een ciA-functionaris was als zijn persoonlijke
mentor aangesteld, en hij zou te maken krijgen met mensen van het
Pentagon en de Foreign Service. Het werd allemaal zo soepel mogelijk
geregeld, maar het betekende wel dat er om alle andere dingen
heen een hoop werk ingepast moest worden.
En alle andere dingen werden in toenemende mate dringend. Bij de
derde taak begon het belangrijk te worden. Er waren enkele tien-