Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

vind mezelf niet analytisch genoeg. Misschien. Mogelijk. Want waar
slaat die duimafdruk op?'
'Dat is een ander soort treiteren,' zei Swain. 'Dat is opscheppen.
Een puzzel. Een pesterijtje. Pak me dan als je kan, zo iets.'
'Hoe lang heb je met mijn broer gewerkt?'
'Vijf jaar. Ik heb eigenlijk ónder hem gewerkt. Ik zei met hem in
een loze poging om op te scheppen.'
'Was hij een goeie baas?'
'Hij was een geweldige baas,' zei Swain. 'Geweldige vent in alle opzichten.'
'En hij leidde sessies in willekeurige observaties?'
Swain knikte. 'Die waren leuk. Iedereen mocht alles zeggen.'
'Deed hijzelf mee?'
'Hij was erg lateraal.'
Reacher keek op. 'Je zei net dat alles angst ten doel heeft, alle afzonderlijke
onderdelen. Daarna dat de duimafdruk een ander soort
pesterij is. Dus is niet alles hetzelfde, hè? Iets is anders.'
Swain haalde zijn schouders op. 'Ik kan er wat rek in aanbrengen.
De duimafdrukken wekken de angst op dat die gasten te slim zijn
om zich te laten pakken. Een ander soort angst, maar het blijft
angst.'
Reacher wendde het hoofd af. Zweeg. Dertig seconden. Een volle
minuut.
'Ik ga zwichten,' zei hij. 'Eindelijk. Ik word precies Joe. Ik draag
zijn pak. Ik heb met zijn meisje geslapen. Ik blijf zijn vroegere collega's
maar tegenkomen. Dus nu ga ik een willekeurige, onconventionele
observatie maken, net als hij kennelijk.'
'Nou?' zei Neagley.
'Volgens mij hebben we iets over het hoofd gezien,' zei Reacher.
'We zijn er zo langs gefietst.'
'Wat?'
'Ik krijg allemaal van die rare beelden in mijn hoofd. Zoals Stuyvesants
secretaresse die dingen aan haar bureau zit te doen.'
'Wat voor dingen?'
'Ik denk dat we de duimafdruk precies verkeerd om hebben geïnterpreteerd.
De hele tijd zijn we ervan uitgegaan dat ze wisten dat
hij onnaspeurbaar was. Maar volgens mij zitten we er helemaal
naast. Ik denk dat het juist andersom is. Volgens mij gingen zij ervan
uit dat hij wel naspeurbaar was.'
'Waarom?'