Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Dus Armstrong heeft zijn verklaring afgelegd,' zei Stuyvesant. 'Hebben
jullie hem gezien? Maar er zal een politiek prijskaartje aan hangen,
omdat ik hem niet kan laten gaan.'
'Ik had alleen een lokeend nodig,' zei Reacher. 'Mij komt het beter
uit als hij niet echt verschijnt. En politiek is momenteel wel het laatste
waarmee ik in mijn maag zit.'
Stuyvesant gaf geen antwoord. Niemand zei meer iets. Bannon
kwam na een kwartier weer binnen. Hij had een volstrekt neutraal
gezicht. 'Goed nieuws en slecht nieuws,' zei hij. 'Het goede nieuws
is dat Bismarck niet de grootste stad ter wereld is. Bij de politie werken
honderdachtendertig mensen, van wie tweeëndertig burgers,
waardoor er honderdzes agenten met een legitimatie overblijven.
Twaalf daarvan zijn vrouwen, dus we zitten al op vierennegentig.
En dankzij de wonderen van stiekeme spionage en moderne technologie
hebben we over tien minuten gescande en digitaal verzonden
boevenportretten van alle vierennegentig.'
'Wat is het slechte nieuws?' vroeg Stuyvesant.
'Straks,' zei Bannon. 'Als Reacher nog wat meer van onze tijd heeft
verspild.'
Hij keek om zich heen. Zei niets meer. Uiteindelijk hoefden ze niet
eens tien minuten te wachten. Een agent in pak haastte zich naar
binnen met een stapel papier. Die legde hij voor Bannon neer. Bannon
schoof de stapel naar Reacher. Reacher trok hem naar zich toe
en bladerde hem door. Zestien vellen, waarvan een aantal nog een
beetje vochtig was van de printer. Op vijftien vellen stonden zes foto's
per stuk en op het zestiende maar vier. Totaal vierennegentig
gezichten. Hij begon met de laatste. Geen van de gezichten kwam
ook maar in de buurt.
Hij pakte het vijftiende. Zijn blik gleed over de volgende zes gezichten
en hij legde het weer neer. Pakte nummer veertien. Bekeek
alle zes de gezichten vluchtig. Hij werkte snel. Hij hoefde ze niet
nauwgezet te bekijken. Hij kon zich het gezicht van de man zo voor
de geest halen. Maar de man stond niet op nummer veertien. Noch
op dertien.
'Hoe zeker ben je van je zaak?' vroeg Stuyvesant.
Niets op nummer twaalf.
'Ik weet het zeker,' zei Reacher. 'Dat was onze man én de man was
een politieagent. Hij had een legitimatie en zag eruit als een politieman.
Hij zag er net zo uit als een politieman als Bannon.'
Niets op nummer elf. Noch op tien.