Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Ze speelden het nog een keer af en nu weer op normale snelheid.
Daarna lieten ze de band doorspelen. De cameraman leek wel aan
de grond genageld. Reacher zag zichzelf door de tafels stevenen. Zag
de andere agenten schieten. Froelich was uit beeld op de grond. De
camera dook omlaag vanwege het schieten, maar richtte zich weer
op en bewoog naar voren. Het beeld wiebelde omdat de man ergens
over struikelde. Even was er totale verwarring. Daarna liep de cameraman
weer door, hunkerend naar een opname van de gevallen
agent. Neagleys gezicht verscheen, en alles werd zwart. De presentator
kwam weer in beeld. Hij keek recht naar de camera om aan te
kondigen dat Armstrong onmiddellijk en met kracht had gereageerd.
Er volgde een opname van een buitenlokatie die Reacher herkende
als het parkeerterrein van de Westelijke vleugel. Daar stonden Armstrong
en zijn vrouw. Ze waren nog steeds in vrijetijdskleding, maar
hadden hun kogelvrije vest uitgetrokken. Iemand had Froelichs
bloed van Armstrongs gezicht gewist. Zijn haar zat netjes. Hij zag
er resoluut uit. Hij sprak op lage, beheerste toon, als een gewone
man die met sterke emoties worstelt. Hij sprak van zijn diepe
droefenis over de dood van twee agenten. Hij gaf hoog op van hun
individuele kwaliteiten. Hij bood zijn oprechte medeleven aan hun
familieleden. Vervolgens zei hij dat hij hoopte dat men zou inzien
dat ze waren gestorven omdat ze de democratie hadden beschermd
en niet alleen hem persoonlijk. Hij hoopte dat hun familieleden daaruit
zowel een geringe mate van troost als een grote hoeveelheid terechte
trots zou putten. Hij beloofde spoedige en zekere afrekening
met de schuldigen van deze wandaad. Hij verzekerde Amerika dat
geen enkele hoeveelheid geweld of intimidatie de overheid vermocht
af te schrikken bij zijn werk, en dat de werkzaamheden voor de
overgang onverminderd voortgang zouden vinden. Maar hij besloot
met te zeggen dat hij als teken van zijn diepste respect in Washington
zou blijven en al zijn afspraken af zou zeggen tot hij zondagmorgen
een herdenkingsdienst voor zijn persoonlijke vriendin en
hoofd van zijn lijfwacht had bijgewoond in een plattelandskerkje
in een plaatsje in Wyoming genaamd Gr ace: een fraaiere metafoor
voor Amerika's duurzame glorie kon niet worden gevonden.
'Wat een geouwehoer,' zei de agent van dienst.
'Nee, hij is oké,' zei Reacher.
Het journaal ging over op de footballhoogtepunten van het eerste
kwart. De agent van dienst draaide het geluid zacht en wendde zich
af. Reacher deed zijn ogen dicht. Dacht aan Joe, en daarna aan Froe-