Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Ze dacht goed na alvorens antwoord te geven. Een seconde of tien.
'Over het algemeen genomen wel, ja. We werken heel hard. Volgens
mij hebben we overal aan gedacht.'
'Dus denk je dat Joe het mis had, destijds?'
Ze gaf geen antwoord.
'Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan?' vroeg hij.
Ze wendde haar gezicht even af en schudde haar hoofd. 'Dat is
privé.'
'Hoe oud ben je?'
'Vijfendertig.'
'Dus acht jaar geleden was je zevenentwintig.'
Ze glimlachte. 'Joe was bijna zesendertig. Een oudere man. Ik heb
zijn verjaardag samen met hem gevierd. Ook toen hij zevenendertig
werd.'
Reacher schoof een stukje opzij om haar nog eens te bekijken. Joe
had geen slechte smaak, dacht hij. Van dichtbij zag ze er goed uit.
Rook lekker. Gave huid, prachtige ogen, lange wimpers. Mooie jukbeenderen,
recht neusje. Ze zag er lenig en sterk uit. Ze was zonder
meer aantrekkelijk. Hij vroeg zich af hoe het zou zijn om haar
vast te houden en te zoenen. Met haar naar bed te gaan. Hij stelde
zich zo voor dat Joe zich dat ook had afgevraagd toen ze voor het
eerst zijn kantoor binnenliep. En hij was er uiteindelijk achter gekomen.
Goed zo, Joe.
'Waarschijnlijk ben ik vergeten hem een kaartje te sturen,' zei hij.
'Beide keren.'
'Volgens mij vond hij dat niet erg.'
'We waren niet zo dik,' zei hij. 'Ik weet niet goed waarom eigenlijk.'
'Hij was wel op je gesteld,' zei ze. 'Dat was wel duidelijk. Zoals hij
af en toe over je praatte. Ik denk dat hij op zijn manier trots op je
was.'
Reacher zei niets.
'Dus ga je me helpen?' vroeg ze.
'Hoe was hij? Als baas?'
'Geweldig. Professioneel was hij een superster.'
'En als vriend?'
'Daar was hij ook vrij goed in.'
Er viel een lange stilte.
'Waar heb je gezeten sinds je bent afgezwaaid?' vroeg Froelich. 'Je
hebt niet zo'n papierspoor getrokken.'