Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

14
Hij pelde zijn kleren van zich af. Ze waren stijf en koud en plakkerig
van het bloed. Hij gooide ze op de vloer van de kast en ging
de badkamer in. Zette de douche aan. De douchebak werd eerst
rood, toen roze en daarna schoon. Hij waste zijn haar twee keer en
schoor zich nauwkeurig. Trok een schoon overhemd en een nieuw
pak van Joe aan en koos de regimentsdas die Froelich had gekocht,
als eerbewijs. Daarna ging hij weer naar de hal.
Daar wachtte Neagley hem op. Zij had zich ook verkleed. Ze droeg
een zwart pakje. Zo deden ze dat in het leger. Bij twijfel kleed je je
formeel. Ze had een kop koffie voor hem klaar staan. Ze stond met
de U.S. Marshals te praten. Het was een nieuwe ploeg. De dagploeg
waarschijnlijk.
'Stuyvesant komt zo terug,' zei ze. 'Dan gaan we naar Bannon.'
Hij knikte. De Marshals waren zwijgzaam. Bijna eerbiedig. Naar
hem toe of vanwege Froelich, dat was niet duidelijk.
'Rotsituatie,' zei een van hen.
Reacher wendde het hoofd af. 'Dat kun je wel zeggen,' antwoordde
hij. Daarna keek hij weer terug. 'Maar ja, zulke dingen gebeuren
nu eenmaal.'
Neagley glimlachte even. Zo deden ze dat in het leger. Bij twijfel
doe je luchtig.
Een uur later kwam Stuyvesant om ze naar het Hoover Building te
brengen. Het machtsevenwicht was verlegd. Het doodschieten van
federale agenten was een federaal misdrijf, dus nu had de FBI de
touwtjes stevig in handen. Nu was het gewoon een mensenjacht geworden.
Bannon trof hen in de ontvangsthal en nam ze mee de lift
in naar hun vergaderzaal. Die was beter dan die van de Treasury.
Hij was gelambriseerd en had ramen. Er stond een lange tafel met
clusters glazen en flesjes mineraalwater. Bannon was opvallend democratisch
en meed het hoofd van de tafel. Hij plofte gewoon op
een van de stoelen aan de zijkant. Neagley ging twee stoelen verder
aan dezelfde kant zitten. Reacher tegenover haar. Stuyvesant ging