Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Dan blijf ik ook hier.'
'Ik red het wel in m'n eentje.'
'Dat weet ik wel,' zei Neagley. 'Maar je redt het beter met mij samen.'
Reacher knikte.
'Wat heeft ze tegen je gezegd?' vroeg Neagley.
'Ze heeft niets tegen mij gezegd. Ze dacht dat ik Joe was.'
Hij zag Stuyvesant zich een weg terug banen over de binnenplaats.
Hees zichzelf overeind met beide handen tegen de muur.
'Armstrong zal ons ontvangen,' zei Stuyvesant. 'Wil je je eerst verkleden?'
Reacher keek omlaag naar zijn kleren. Ze waren op grote, onregelmatige
plekken doorweekt met Froelichs bloed. Het koelde af,
droogde en werd zwart.
'Nee,' zei hij. 'Ik wil me niet eerst verkleden.'
Ze gingen met de Suburban waarin Stuyvesant was gekomen. Het
was nog steeds Thanksgiving Day en Washington was nog altijd
stil. Ze zagen bijna geen burgerlijke activiteit. Bijna alles wat zich
op straat bewoog was politie. Er bevond zich een dubbele ring van
in allerijl opgerichte politiebarrières op elke doorgangsweg in de
omgeving van het Witte Huis. Stuyvesant had zijn zwaailicht aan
en werd overal doorgewuifd. Hij legitimeerde zich bij de voertuigingang
van het Witte Huis en parkeerde bij de westelijke vleugel.
Een wachtpost van mariniers gaf ze over aan een geheime-dienstescorte
dat hen naar binnen bracht. Ze daalden twee trappen af naar
een gewelfde kelder van baksteen. Daar bevonden zich vertrekken
met zware apparatuur. Andere hadden stalen deuren. Het escorte
bleef voor een daarvan staan en klopte hard aan.
De deur werd van binnen opengedaan door een van Armstrongs
persoonlijke lijfwachten. Hij droeg nog steeds zijn kogelvrije vest.
Hij had nog steeds een zonnebril op, hoewel de kamer geen vensters
had. Alleen felle neonbuizen aan het plafond. Armstrong en
zijn vrouw zaten naast elkaar aan een tafel in het midden van de
ruimte. De twee andere agenten stonden tegen de muur geleund.
Het was stil. Armstrongs vrouw had gehuild. Dat was te zien. Armstrong
zelf had een veeg van Froelichs bloed op zijn wang. Hij zag
er moedeloos uit. Alsof die hele Witte-Huistoestand niet leuk meer
was.
'Hoe is de situatie?' vroeg hij.