Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Hoe we elkaar hebben ontmoet?' fluisterde ze.
'Ja,' zei hij.
Ze glimlachte zwakjes, alsof het antwoord haar volledig bevredigde.
Ze was inmiddels doodsbleek geworden. Overal op de grond
lag bloed. De plas werd snel groter. Hij was warm en kleverig. Nu
schuimde het bij haar nek. Haar slagaders waren leeg en vulden zich
met lucht. Haar ogen bewogen zich in hun kassen en bleven op zijn
gezicht rusten. Haar lippen waren grimmig wit. Werden blauw. Ze
bewogen geluidloos, repeteerden haar laatste woorden.
'Ik hou van je, Joe,' fluisterde ze.
Daarna glimlachte ze vredig.
'Ik hou ook van jou,' zei hij.
Hij hield haar lange ogenblikken vast tot ze leeggebloed was en
stierf omstreeks hetzelfde moment dat Stuyvesant het bevel tot
staakt het vuren gaf. Plotseling viel er een totale stilte. In de lucht
hing een mengeling van de koperachtige geur van bloed en de sterke,
zure stank van kruitdamp. Reacher keek over zijn schouder en
zag een cameraman zich met geweld een weg zijn kant op banen
met zijn lens als een kanon schuin omlaag. Zag Neagley hem de
weg versperren. Zag de cameraman haar een duw geven. Ze leek
geen spier te bewegen, maar opeens viel de cameraman op de grond.
Hij zag hoe Neagley de camera opving en met een wijde boog over
de executiemuur smeet. Hij hoorde hem op de grond smakken. Hij
hoorde hoe in de verte een ambulancesirene begon te loeien. Daarna
nog een. Hij hoorde patrouillewagens. Hollende voeten. Hij zag
de vouw van Stuyvesants geperste grijze broek vlak voor zijn neus.
Hij stond in Froelichs bloed.
Stuyvesant deed niets. Bleef gewoon staan, een heel lange tijd leek
het wel, totdat iedereen de ambulance op de binnenplaats hoorde.
Toen bukte hij zich en probeerde Reacher weg te trekken. Reacher
wachtte tot het ambulancepersoneel vlakbij was. Toen liet hij Froelichs
hoofd voorzichtig op het beton zakken. Kwam misselijk, verkrampt
en duizelig overeind. Stuyvesant pakte zijn elleboog en voerde
hem weg.
'Ik wist haar voornaam niet eens,' zei Reacher.
'Mary Inez,' zei Stuyvesant.
De ambulancebroeders waren nog even met haar in de weer. Daarna
werden ze stil, ze gaven het op en trokken een wit laken over
haar heen. Lieten haar liggen voor de patholoog-anatoom en de
technische recherche. Reacher struikelde en ging weer zitten met zijn