Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

open. Ze bewogen zich traag heen en weer, alsof ze nieuwsgierig
was naar iets.
'Is hij oké?' bracht ze fluisterend uit.
Haar stem was heel zacht maar alert.
'Veilig,' zei Reacher.
Hij schoof een hand onder haar nek. Hij voelde het snoer van haar
oortelefoontje. Hij voelde bloed. Ze was doorweekt. Het kwam in
stootjes uit de wond. Het was sterker dan stootjes. Het was als een
harde, warme straal, aangedreven door de volle kracht van haar
bloeddruk. Hij baande zich borrelend een weg tussen zijn klemmende
vingers door als een badkraan die beurtelings hard en zacht
wordt gedraaid. Hij tilde haar hoofd op, liet het een klein stukje
achterover zakken en zag een ruwe uitgangswond rechts voor op
haar keel. Er lekte bloed uit. Als een stroom. Als een vloed. Slagaderlijk
bloed stroomde uit haar weg.
'Een dokter!' riep hij.
Niemand hoorde hem. Zijn stem droeg niet ver genoeg. Er was te
veel kabaal. De agenten om hem heen schoten naar het dak van het
pakhuis. Er was een constant spervuur van explosies en knallen van
wapens. Lege hulzen schoten weg, vielen op zijn rug en tinkelden
op de grond met koperachtige geluidjes die hij heel goed kon horen.
'Zeg dat het niet een van ons was,' fluisterde Froelich.
'Het was niet iemand van jullie,' zei hij.
Haar kin zakte op haar borst. Bloed welde op tussen de plooien van
haar huid. Stroomde omlaag en doorweekte haar coltrui. Vormde
een plas op de grond en stroomde weg tussen de richels in het beton.
Hij legde zijn vlakke hand hard in haar nek. Die was glibberig.
Hij drukte harder. De bloedstroom maakte zijn greep losser,
spoelde zijn hand weg. Zijn hand gleed weg en dreef op de tijstroom.
'Een dokter!' riep hij weer en nu harder.
Maar hij wist dat het vergeefs was. Ze woog waarschijnlijk een kleine
vijfenvijftig kilo, wat inhield dat ze vier tot vijf liter bloed had.
Het meeste was al weg. Hij zat erin geknield. Haar hart deed zijn
werk en klopte manhaftig, pompte haar kostbare bloed rechtstreeks
op het beton om zijn benen.
'Dokter!' schreeuwde hij.
Er kwam niemand.
Ze keek hem recht aan. 'Weet je nog?' fluisterde ze.
Hij boog zich dichter naar haar toe.