Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

het niet in de grond groeide of van zichzelf bewoog, zou deze man
er geld voor geven. Hij bood ook diensten. Hij incasseerde cheques,
taxeerde sieraden en repareerde horloges. Er was een blad vol horloges
uitgestald. Het waren voornamelijk ouderwetse opwindgevallen
met uitpuilende steentjes, grote, vierkante, lichtgevende cijfers
en sierlijke wijzers. Reacher wierp nog eens een blik op de tekst:
Horloge-reparatie. Daarna keek hij weer naar de oude man. Die zat
tot zijn ellebogen in de zeepvlokken.
'Repareert u horloges?' vroeg hij.
'Wat hebt u?' vroeg de oude man. Hij had een accent. Waarschijnlijk
een Rus.
'Een vraag,' zei Reacher.
'Ik dacht dat u een kapot horloge had. Dat was mijn vak, oorspronkelijk.
Voor de quartz.'
'Mijn horloge doet het goed,' zei Reacher. 'Sorry.'
Hij trok zijn manchet terug om te zien hoe laat het was. Kwart over
elf.
'Laat eens zien,' zei de oude man.
Reacher stak zijn pols uit.
'Bulova,' zei de oude man. 'Amerikaans legerhorloge van voor de
Golfoorlog. Goed horloge. Van een soldaat gekocht?'
'Nee, ik ben zelf een soldaat geweest.'
De oude man knikte. 'Ik ook. In het Rode Leger. Wat was je vraag?'
'Ooit van squalene gehoord?'
'Dat is een smeermiddel.'
'Gebruikt u het zelf?'
'Soms. Ik maak niet zoveel horloges meer sinds de quartz.'
'Hoe komt u eraan?'
'Is dat een grapje?'
'Nee,' zei Reacher. 'Ik stel een vraag.'
'Wilt u weten hoe ik aan mijn squalene kom?'
'Daar zijn vragen voor. Die zijn bedoeld om informatie in te winnen.'
De oude man glimlachte. 'Ik draag het bij me.'
'Waar?'
'U kijkt ernaar.'
'O ja?'
De oude man knikte. 'En ik kijk naar de uwe.'
'Mijn wat?'
'Uw voorraad squalene.'