Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

13
Elke stad heeft een punt waar het goede deel in een slecht deel
overgaat. Washington D.C. was geen uitzondering. De grens tussen
goed en kwaad liep in een rafelige, haperende lus die hier en daar
uitstulpte om weer beslag te leggen op vernieuwde blokken en zich
elders terugtrok om eigen invalswegen op te eisen. Op sommige
plaatsen werd hij doorkliefd door 'geyuppificeerde' corridors. Elders
was de overgang geleidelijk en ongemerkt over honderden meters
straat waar je aan de ene kant dertig verschillende soorten thee
kon kopen en aan de andere kant gestolen cheques kon innen tegen
dertig procent van de waarde.
Het opvangcentrum dat voor Armstrongs optreden was geselecteerd
was halverwege niemandsland ten noorden van Union Station. In
het oosten waren rails en rangeerterreinen. In het westen liep een
snelweg door een tunnel. Overal stonden aftandse gebouwen. Een
stuk of wat daarvan waren pakhuizen, andere waren flatgebouwen.
Sommige waren verlaten, andere niet. De opvang zelf was precies
zoals Froelich had beschreven. Het was een langwerpig, laag, bakstenen
gebouw van een etage. Het had grote ramen met metalen kozijnen
op regelmatige afstand in de muren. De binnenplaats ernaast
was twee keer zo groot. Hij werd aan drie kanten omgeven door
hoge bakstenen muren. Het was onmogelijk om de oorspronkelijke
bestemming van het gebouw te raden. Misschien was het wel een
stal geweest in de tijd dat de vracht van Union Station met paard
en wagen werd afgevoerd. Misschien was het later aangepast met
nieuwe ramen en als vrachtwagendepot gebruikt toen de paarden
uit beeld waren verdwenen. Misschien had het een poosje als kantoor
dienst gedaan. Het was met geen mogelijkheid te zeggen.
Elke nacht herbergde het vijftig daklozen. Ze werden iedere morgen
vroeg wakker gemaakt, kregen ontbijt en moesten dan de straat
weer op. Vervolgens werden de vijftig britsen opgestapeld, werd de
vloer geschrobd en hing er een nevel van desinfecteermiddel. Metalen
tafels en stoelen werden naar binnen gebracht en neergezet
waar de bedden hadden gestaan. Iedere dag was er een lunch te krij-