Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Omdat we hier heel veel aandacht aan hebben besteed,' zei Bannon.
'Een hoop denkwerk.'
'En?' vroeg Stuyvesant.
'We zoeken naar specifieke factoren. In de eerste plaats is deze hele
toestand zeventien dagen geleden begonnen, klopt dat?'
Stuyvesant knikte.
'En wie lijdt hier?' vroeg Bannon. 'Dat is vraag een. Denk in de
tweede plaats eens aan de moorden in Minnesota en Colorado. Hoe
zijn jullie daarvan op de hoogte gebracht? Dat is vraag twee. Ten
derde: wat voor wapens zijn daar gebruikt? En in de vierde plaats:
hoe is de laatste boodschap op de vloer van de gang van mevrouw
Froelich beland?'
'Waar wilt u heen?'
'Ik bedoel dat alle vier de factoren in een en dezelfde richting wijzen.'
'En welke is dat?'
'Wat is de bedoeling achter de boodschappen?'
'Het zijn bedreigingen,' zei Froelich.
'Aan wiens adres?'
'Armstrong natuurlijk.'
'Zeker weten? Sommige waren aan jullie gericht, andere aan hem.
Maar heeft Armstrong er ook maar één onder ogen gehad? Zelfs
van degene die aan hem gericht waren? Weet hij er überhaupt vanaf?'
'Wij stellen onze protégés nooit op de hoogte. Zo is het beleid, altijd
geweest.'
'Dan loopt Armstrong dus niet te zweten, toch? Maar wie wel?'
'Wij.'
'Dus zijn de boodschappen wel écht aan Armstrong gericht, of zijn
ze eigenlijk voor de Amerikaanse geheime dienst bedoeld? Als je op
de feiten afgaat?'
Froelich zei niets.
'Oké,' zei Bannon. 'Denk eens aan Minnesota of Colorado. Wat een
demonstratie was dat! Niet makkelijk op te zetten. Wie je ook bent,
mensen neerschieten vergt moed, vaardigheid, precisie, hersens en
voorbereiding. Niet makkelijk. Niet iets dat je zomaar even doet.
Maar zij deden het, omdat ze er iets mee duidelijk wilden maken. En
daarna, wat deden ze toen? Hoe hebben ze ervoor gezorgd dat jullie
het te weten kwamen? Hoe hebben ze jullie op het spoor gezet?'
'Dat hebben ze niet gedaan.'