Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Hij vouwde het papier open. Het was legerpapier. Hij zag het aan
de kleur en de structuur. Doffe crèmekleur, glad oppervlak. Het was
het begin van een brief in Joe's vertrouwde, keurige handschrift. De
datum was zes weken na zijn verjaardag. Er stond: Beste Jack, bedankt
voor het boek. Het is hier eindelijk aangekomen. Ik zal het
altijd koesteren. Misschien lees ik het zelfs. Maar waarschijnlijk niet
eerdaags, want het begint hier aardig druk te worden. Ik denk erover
om te drossen en naar Treasury te gaan. Iemand (de naam zou
je wel herkennen) heeft me een baan aangeboden, en
Meer niet. Hij eindigde abrupt, halverwege de pagina. Hij legde hem
open naast de schoenen. Deed alle drie de boeken terug in de doos.
Hij keek naar de schoenen en de brief en luisterde geconcentreerd
met zijn innerlijk oor zoals een walvis in de ijskoude oceaan naar
een andere walvis op duizend kilometer afstand luistert. Maar hij
hoorde niets. Er was niets. Helemaal niets. Dus propte hij de schoenen
weer in de doos, vouwde de brief op en gooide hem bovenop.
Hij deed de flappen weer dicht, droeg de doos door de kamer en
zette hem boven op de prullenbak. Toen hij zich omdraaide om
weer naar bed te gaan, werd er weer geklopt.
Het was Froelich. Ze droeg haar broekpak en een jasje. Daaronder
zat geen overhemd. Waarschijnlijk helemaal niets zelfs. Volgens hem
had ze snel iets aangetrokken omdat ze langs de Marshal op de gang
moest.
'Je bent nog op,' zei ze.
'Kom binnen,' zei hij.
Ze liep de kamer in en wachtte tot hij de deur had dichtgedaan.
'Ik ben niet boos op je,' zei ze. 'Jij bent niet verantwoordelijk voor
de dood van Joe. Dat denk ik niet echt. En ik ben niet boos op Joe
omdat hij is vermoord. Dat is gewoon gebeurd.'
'Je bent wel ergens boos over,' zei hij.
'Ik ben boos omdat hij me in de steek heeft gelaten,' zei ze.
Hij liep de kamer weer in en ging op het voeteneind zitten. Ditmaal
ging ze vlak naast hem zitten.
'Ik ben eroverheen,' zei ze. 'Helemaal. Dat garandeer ik je. Allang.
Maar ik ben nog niet in het reine met de manier waarop hij zomaar
is opgestapt.'
Reacher zei niets.
'En daarom ben ik boos op mezélf,' zei ze zacht. 'Omdat ik hem
kwaad toedacht. Vanbinnen. Naderhand wenste ik uit alle macht
dat hij een auto-ongeluk zou krijgen en zou verbranden. En toen