Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

iets voordeed ook ernstiger. Ik denk dat hij het zich eigen gemaakt
heeft. Tien jaar is behoorlijk lang als je opgroeit en je dingen eigen
maakt. Volgens mij is het een karaktertrek van hem geworden om
geen acht op gevaar te slaan omdat hij altijd rugdekking van de psychopaat
kreeg. Dus ik denk dat Froelich in zekere zin gelijk heeft.
Hij was inderdaad roekeloos. Niet omdat hij in de concurrentie zat,
maar omdat hij diep vanbinnen het gevoel had dat hij het kon maken.
Omdat ik altijd voor hem opgekomen was, zoals zijn moeder
hem altijd had gevoed, zoals het leger altijd voor zijn onderdak had
gezorgd.'
'Hoe oud was hij toen hij stierf?'
'Achtendertig.'
'Dat is twintig jaar, Reacher. Hij heeft twintig jaar de tijd gehad
om zich aan te passen. We passen ons allemaal aan.'
'Echt? Soms voel ik me nog steeds diezelfde zesjarige. Iedereen kijkt
vanuit zijn ooghoeken naar de psychopaat.'
'Zoals wie?'
'Zoals Froelich.'
'Heeft ze daar toespelingen op gemaakt?'
'Ik breng haar kennelijk van haar stuk.'
'De geheime dienst is een burgerorganisatie. Hoogstens paramilitair.
Dat is bijna net zo erg als gewone burgers.'
Hij glimlachte. Zei niets.
'Dus hoe luidt het vonnis?' vroeg Neagley. 'Ga je voortaan rondlopen
met de gedachte dat je je broer hebt vermoord?'
'Misschien een beetje,' zei hij. 'Maar daar kom ik wel overheen.'
Ze knikte. 'Ja. En dat moet ook. Het was jouw schuld niet. Hij was
achtendertig. Hij wachtte niet op zijn kleine broertje.'
'Mag ik je iets vragen?'
'Waarover?'
'Iets anders wat Froelich heeft gezegd.'
'Vraagt ze zich af waarom wij tweeën het niet doen?'
'Jij bent vlug,' zei hij.
'Ik voelde het,' zei Neagley. 'Ze kwam een beetje bezorgd op me
over. Een tikje jaloers. Koel zelfs. Maar aan de andere kant had ik
haar net de les gelezen met dat veiligheidsonderzoek.'
'Dat mag je wel zeggen.'
'We hebben elkaar nooit aangeraakt, weet je dat? Jij en ik? We hebben
nooit enige vorm van lichamelijk contact gehad. Je hebt me zelfs
nooit een schouderklopje of een hand gegeven.'