Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Oké,' herhaalde hij.
'Dus vind ik dat we vannacht niet bij elkaar moeten slapen. Ik zou
niet willen dat je je druk maakte om de reden dat ik hier zou zijn.
Als ik hier zou blijven.'
'Zoals je wilt,' zei hij.
'Het is alleen dat je zo op hem lijkt. Het is onmogelijk om niet aan
hem herinnerd te worden. Dat begrijp je toch wel? Maar je bent
geen moment een substituut geweest. Ik wil graag dat je dat weet.'
'Denk je nog steeds dat ik verantwoordelijk ben voor zijn dood?'
Ze wendde het hoofd af. 'Iets is er verantwoordelijk voor,' zei ze.
'Iets vanbinnen, van zijn achtergrond. Iets heeft hem laten denken
dat hij iemand kon verslaan die hij niet kon verslaan. Iets wat hem
het misplaatste gevoel gaf dat hij het wel zou redden. En jou kan
hetzelfde overkomen. Je bent dom als je dat niet begrijpt.'
Hij knikte. Zei niets. Ze stond op en liep langs hem heen. Hij ving
haar geur op toen ze hem passeerde.
'Roep maar als je me nodig hebt,' zei hij.
Ze gaf geen antwoord. Hij stond niet op.
Een halfuur later werd er weer geklopt. Hij deed open in de verwachting
dat het Froelich weer zou zijn. Maar het was Neagley. Ze
was nog helemaal gekleed, een beetje moe maar kalm.
'Ben je alleen?' vroeg ze.
Hij knikte.
'Waar is ze?' vroeg Neagley.
'Ze is weggegaan.'
'Voor zaken of vond ze het niet leuk?'
'Verwarring,' zei hij. 'De helft van de tijd wil ze dat ik Joe ben, de
andere helft beschuldigt ze mij ervan dat hij dood is.'
'Ze houdt nog steeds van hem.'
'Kennelijk.'
'Zes jaar na het eind van hun relatie.'
'Is dat normaal?'
Ze haalde haar schouders op. 'Moet je dat aan mij vragen? Waarschijnlijk
dragen sommige mensen zo'n last een hele tijd. Hij moet
wel een bink zijn geweest.'
'Ik kende hem eigenlijk niet zo goed.'
'Was je verantwoordelijk voor zijn dood?'
'Natuurlijk niet. Ik was er in de verste verte niet bij. Ik had hem al
zeven jaar niet gesproken. Dat heb ik toch verteld?'