22.09.2013 Views

Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

12<br />

H e t was het bekende spierwitte briefformaat. Hij lag precies<br />

evenwijdig aan de eikenhouten vloerplanken. Hij lag in het meetkundige<br />

midden van de gang, precies op de plek waar Reacher twee<br />

avonden daarvoor zijn bagage had gegooid. Er stond een eenvoudige<br />

mededeling op, in het bekende Times New Roman lettertype,<br />

veertienpunts vet. De verklaring was vier woorden lang, verdeeld<br />

over twee regels in het midden van de bladzijde: Het gaat weldra<br />

gebeuren. De twee woorden Het gaat stonden op de eerste regel.<br />

Het weldra gebeuren stond alleen op de tweede regel. Het zag eruit<br />

als een gedicht, of een strofe van een liedje. Alsof het op die manier<br />

was verdeeld voor het dramatische effect, alsof er een pauze tussen<br />

de regels hoorde te zijn, of een ademtocht, of tromgeroffel of een<br />

randontsteking. Het gaat... béng... weldra gebeuren.<br />

'Niet aanraken,' zei Froelich.<br />

'Was ik ook niet van plan,' antwoordde Reacher. Hij stak zijn hoofd<br />

weer naar buiten om de straat af te speuren. Alle auto's in de buurt<br />

waren leeg. Alle ramen in de buurt waren dicht en de gordijnen waren<br />

gesloten. Geen voetgangers. Niemand die in het donker rondhing.<br />

Alles was rustig. Hij kwam weer naar binnen en deed de deur<br />

langzaam en voorzichtig dicht om het papier niet door de tocht van<br />

zijn plaats te brengen.<br />

'Hoe hebben ze het binnen gekregen?' vroeg Froelich.<br />

'Door de deur,' zei Reacher. 'Waarschijnlijk achter.'<br />

Froelich haalde de siG-Sauer uit haar holster en ze liepen samen door<br />

de woonkamer naar de keuken. De deur naar de achtertuin was dicht,<br />

maar zat niet op slot. Reacher deed hem een klein stukje open. Speurde<br />

de omgeving af maar zag helemaal niets. Trok de deur voorzichtig<br />

wijd open zodat het licht van binnen op de buitenkant viel. Bracht<br />

zijn gezicht vlakbij het beschermingsplaatje om het sleutelgat.<br />

'Sporen,' zei hij. 'Heel klein. Dat hebben ze goed gedaan.'<br />

'Ze zijn hier in Washington,' zei ze. 'Op dit moment. Ze zitten niet<br />

in de een of andere bar in de Midwest.'<br />

Ze staarde door de keuken naar de huiskamer.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!