Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Dat kan wel zijn,' zei hij. 'Maar niet aan mij.'
'Aan wie dan wel?'
'Misschien onze ouweheer.'
Ze haalde haar schouders op. 'Over hém heb ik hem nooit iets horen
zeggen.'
'Nou, daar heb je het al,' zei Reacher. 'Verdringing. Ontkenning.'
'Denk je? Wat was er dan zo bijzonder aan je vader?'
Reacher wendde zijn hoofd af. Deed zijn ogen dicht.
'Die was marinier,' zei hij. 'In Korea en Vietnam. Een uitgesproken
hokjesmens. Zachtaardige, verlegen, liefhebbende man, maar ook
een bikkelharde moordenaar. Nog harder dan een spijker. Bij hem
vergeleken ben ik Liberace.'
'Spiegel jij je aan hem?'
Reacher schudde zijn hoofd. Deed zijn ogen open.
'Dat is zinloos,' zei hij. 'Bij hem vergeleken ben ik een Liberace. Dat
zal hoe dan ook altijd zo zijn. Wat niet per se zo erg is voor de wereld.'
'Hield je niet van hem?'
'Hij was oké. Maar ook een buitenbeentje. Er is geen plaats meer
voor mensen zoals hij.'
'Joe had niet naar Georgia moeten gaan,' zei ze.
Reacher knikte. 'Daar is niets tegen in te brengen,' zei hij. 'Hoegenaamd
niets. Maar daar was niemand anders schuldig aan dan hijzelf.
Hij had verstandiger moeten zijn.'
'Dat geldt ook voor jou.'
'Ik ben verstandig genoeg. Ik ben bijvoorbeeld bij de militaire politie
gegaan, niet bij de mariniers. Ik voel me bijvoorbeeld niet genoopt
om als een gek een nieuw honderddollarbiljet te willen ontwerpen.
Ik blijf bij mijn leest.'
'En jij denkt dat je weet hoe je die gasten uit de weg kunt ruimen?'
'Zoals de vuilnisman weet hoe hij de vuilniszakken uit de weg moet
ruimen. Het is echt geen quantummechanica.'
'Dat klinkt nogal hoogmoedig.'
Hij schudde zijn hoofd. 'Hoor nou eens, ik ben het zat om mezelf
te rechtvaardigen. Het is belachelijk. Ken jij je buren? De mensen
hier in de buurt?'
'Niet echt,' zei ze.
Hij wiste de condens van het glas en wees met zijn duim uit zijn
raampje. 'Misschien is een van die mensen een oude dame die truien
breit. Ga je naar haar toe om te zeggen: o, mijn god, wat maak je