Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Wat gaat hij doen?'
'De aardige jongen uithangen in een tehuis voor daklozen.'
'Is dat wel verstandig?'
Stuyvesant haalde zijn schouders op.
'Geen keus,' zei Froelich. 'Het staat in de grondwet dat politici op
Thanksgiving kalkoen moeten serveren in de armste stadswijk die
ze kunnen vinden.'
'Nou, wacht maar tot morgenochtend,' zei Bannon. 'Misschien willen
jullie hem dan op andere gedachten brengen. Of de grondwet
veranderen.'
Daarna stond hij op en liep om de tafel om de foto's te verzamelen,
alsof ze hem dierbaar waren.
Froelich zette Neagley bij haar hotel af en reed vervolgens met
Reacher naar huis. De hele rit was ze zwijgzaam. Opvallend en
agressief zwijgzaam. Hij hield het vol tot ze bij de brug over de rivier
waren.
'Wat is er?' vroeg hij.
'Niets,' zei ze.
'Er moet iets zijn,' zei hij.
Ze gaf geen antwoord. Ze reed door en zette de auto zo dicht mogelijk
bij haar huis, twee straten verder. Het was stil in de wijk. Het
was laat op de vooravond van een feestdag. Mensen zaten binnen,
gezellig te ontspannen. Ze zette de motor af, maar stapte niet uit.
Bleef gewoon zwijgend recht voor zich uit zitten kijken.
'Wat is er?' herhaalde hij.
'Ik denk niet dat ik ertegen kan,' zei ze.
'Waartegen?'
'Je loopt je dood tegemoet,' zei ze. 'Net zoals je Joe zijn dood tegemoet
hebt laten lopen.'
'Pardon?' zei hij.
'Je hebt me heus wel gehoord.'
'Ik ben niet verantwoordelijk voor Joe's dood.'
'Hij was niet in de wieg gelegd voor dat soort dingen. Maar hij heeft
het toch gedaan. Omdat hij zichzelf altijd vergeleek. Hij is ertoe gedreven.'
'Door mij?'
'Wie anders? Hij was jouw broer. Hij volgde je loopbaan.'
Reacher zweeg.
'Waarom moeten jullie soort mensen toch zo zijn?'