Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Jullie hebben een opname gemaakt,' zei Reacher. 'Maar er is me
niets opgevallen. Geen buitenlander. Geen zuiderling, geen East
Coast. Waarschijnlijk een van de plekken waar ze weinig accent
hebben.'
Het bleef een poosje stil.
'Mijn excuses,' zei Stuyvesant. 'Je hebt waarschijnlijk juist gehandeld.'
Reacher schudde zijn hoofd en zuchtte.
'Maak je geen zorgen,' zei hij. 'We klampen ons vast aan strohalmen.
Geen schijn van kans dat we ooit een lokatie zouden hebben
gevonden. Het was in feite een spontane beslissing. Iets instinctiefs.
Als ze verbaasd zijn over mij, wil ik dat zo houden. Laat ze maar
raden. En ik wilde ze kwaad krijgen. Ik wilde iets van de concentratie
op Armstrong weghalen. Het is beter dat ze zich een poosje
op mij concentreren.'
'Je wilt dat die lui achter jou persoonlijk aan gaan?'
'Beter dan dat ze achter Armstrong persoonlijk aan gaan.'
'Ben je niet goed wijs? Hij heeft de geheime dienst om zich heen. Jij
niet.'
Reacher glimlachte. 'Ik ben niet zo bang voor ze.'
Froelich ging verzitten.
'Dus dit is wel een ver-piscompetitie,' zei ze. 'Je lijkt goddorie precies
op Joe, weet je dat?'
'Alleen leef ik nog,' zei Reacher.
Er werd geklopt. De agent van dienst stak zijn hoofd naar binnen.
'Special Agent Bannon is er,' zei hij. 'Klaar voor de avondbespreking.'
Stuyvesant bracht Bannon onder vier ogen in zijn kantoor op de
hoogte van de telefoongesprekken. Ze kwamen samen om tien over
tien terug in de vergaderzaal. Bannon leek nog steeds meer op een
stadsrechercheur dan een federale agent. Donegal tweed, grijze
broek, stevige schoenen, rood gezicht. Net een door de wol geverfde
rechercheur met een lange staat van dienst uit Chicago, Boston
of New York. Hij droeg een dunne archiefmap en keek ernstig.
'Nendick reageert nog steeds niet,' zei hij.
Niemand zei iets.
'Hij is voor- noch achteruitgegaan,' zei Bannon. 'Zijn toestand is
nog altijd zorgwekkend.'
Hij ging zwaar in de stoel tegenover Neagley zitten. Sloeg de map