Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Ik kan Andrews wel even bellen,' zei Froelich. 'Maar waarom?'
'Doe het nou maar, oké?'
Ze liep weg om een andere lijn te gebruiken. Het kostte de mensen
van de meteorologische dienst van de luchtmacht vier minuten om
haar te melden dat het in Chicago koud maar onbewolkt was, en
de verwachting was dat het zo zou blijven. Reacher keek weer op
zijn horloge. Negen uur zevenentwintig.
'Oké,' zei hij.
'Niet vergeten, hou ze zo lang mogelijk aan de praat,' zei Stuyvesant.
'Ze kunnen jou niet verklaren. Ze weten niet wie je bent. Daar
maken ze zich zorgen over.'
'Staat dat gebeuren op Thanksgiving op de website?' vroeg Reacher.
'Ja,' zei Froelich.
'Met lokatie en al?'
'Ja,' herhaalde ze.
Negen uur achtentwintig.
'Wat staat er nog meer op de agenda?' vroeg Reacher.
'Opnieuw Wall Street, over tien dagen,' zei Froelich. 'Meer niet.'
'En dit weekeinde?'
'Met zijn vrouw terug naar North Dakota. Morgen aan het eind
van de middag.'
'Staat dat op de website?'
Froelich schudde haar hoofd. 'Nee, dat is honderd procent privé,'
zei ze. 'Dat hebben we nergens aangekondigd.'
Negen uur negenentwintig.
'Oké,' herhaalde Reacher.
Toen ging de telefoon. Hij klonk erg hard in de stilte.
'Een tikje vroeg,' zei Reacher. 'Er is iemand ongeduldig.'
'Praat zo lang als je kunt,' zei Stuyvesant. 'Gebruik hun nieuwsgierigheid
tegen ze. Hou het op gang.'
Reacher nam op. 'Hallo,' zei hij.
'Zo zul je niet nog eens boffen,' klonk een stem.
Reacher sloeg er geen acht op en luisterde ingespannen naar achtergrondgeluiden.
'Hé,' zei de stem. 'Ik wil je spreken.'
'Maar ik jou niet, klootzak,' zei Reacher en legde neer.
Stuyvesant en Froelich keken hem sprakeloos aan.
'Wat doe jij nou, verdomme?' vroeg Stuyvesant.
'Ik had geen spraakzame bui,' zei Reacher.
'Ik had je gezegd zo lang mogelijk te praten.'