Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

ging nergens over. Niemand wilde het hebben over Armstrong, Nendick,
of diens vrouw, of mannen die in staat waren iemand letterlijk
doodsangst aan te jagen en vervolgens twee onschuldige burgers te
vermoorden die toevallig dezelfde naam hadden. Froelich wilde het
tegenover Reacher niet over Joe hebben, Neagley wilde het tegenover
Froelich niet over Reacher hebben. Dus hadden ze het maar over politiek,
zoals alle andere gasten in het restaurant en waarschijnlijk alle
andere inwoners van Washington. Maar het was vrijwel onmogelijk
om eind november over politiek te praten zonder het over de
nieuwe regering te hebben, wat weer naar Armstrong terugvoerde,
dus keuvelden ze in algemene termen over persoonlijke standpunten
en overtuigingen. Dat vergde achtergrondinformatie en het duurde
niet lang of Froelich vroeg Neagley naar haar leven en loopbaan.
Reacher haakte af. Hij wist dat ze geen vragen over haar leven wilde
beantwoorden. Dat deed ze nooit. Dat had ze ook nooit gedaan.
Hij kende haar al heel wat jaren en had absoluut niets over haar achtergrond
ontdekt. Hij nam aan dat er iets ongelukkigs school. Dat
was vrij gewoon onder legermensen. Sommigen gaan in dienst omdat
ze een baan zoeken en een vak willen leren, anderen omdat ze
met zware wapens willen schieten en dingen op willen blazen. Weer
anderen, zoals Reacher zelf, gaan in dienst omdat het al vastligt.
Maar de meesten gaan in dienst omdat ze op zoek zijn naar samenhang
en vertrouwen en loyaliteit en kameraadschap. Ze zoeken naar
de broers en zussen en ouders die ze elders nooit hebben gehad.
Dus sloeg Neagley haar eerste levensjaren over en gaf Froelich een
overzicht van haar militaire loopbaan. Reacher luisterde niet en keek
om zich heen. Het was druk. Een heleboel stelletjes en gezinnen.
Waarschijnlijk hadden mensen die morgen een grote maaltijd voor
Thanksgiving gingen bereiden geen zin om vanavond te koken. Er
waren een paar gezichten die hem bekend voorkwamen. Misschien
politici of tv-ver slaggevers. Hij luisterde weer naar zijn tafelgenoten
toen Neagley het over haar nieuwe loopbaan in Chicago ging
hebben. Dat klonk wel goed. Ze was medefirmante met een stelletje
mensen uit politiekringen en het leger. Het was een grote firma.
Ze boden een hele reeks diensten van computerbeveiliging tot bescherming
tegen ontvoering voor bedrijfsleiders die buitenlandse reizen
maakten. Als je op een plek moest wonen en elke dag naar je
werk moest, was dat waarschijnlijk dé oplossing. Ze klonk wel tevreden
met haar leven.
Ze wilden net een vierde rondje koffie bestellen toen Froelichs mo-