Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

keken naar iets op de grond, draaiden zich met een ruk om en spraken
met gebogen rug in hun microfoon. Hij keek weer recht omlaag
en zag Froelich zich door de menigte een weg naar buiten banen.
Ze had een vinger op haar oortelefoontje. Ze holde bijna. In
de richting van de politieagenten.
Hij kroop weer terug en klauterde omlaag door het luik. Liet het
boven zijn hoofd dichtvallen en klom naar beneden. Door het volgende
luik en de tweede trap af. Hij pakte zijn jas en colbert en holde
de smalle wenteltrap af. Langs de geborduurde touweinden en
door het schip van de kerk.
De eikenhouten deur stond wijd open.
De deksel van de kist met gezangboeken stond omhoog en de sleutel
zat van binnen in het slot van de deur. Hij liep erheen en bleef
een meter voor de deur staan. Wachtte. Luisterde. Rende de kou in
en bleef twee meter verder op het pad weer staan. Draaide snel alle
kanten op. Er lag niemand in een hinderlaag. Er was geen mens
te zien. De directe omgeving was stil en verlaten. Hij hoorde de herrie
ver weg op het veld. Hij trok zijn jas aan en liep die kant op.
Zag een man over het grind hard en gejaagd zijn kant op hollen.
Hij droeg een lange, bruine jas van de een of andere zware keperstof,
die het midden hield tussen een overjas en een regenjas. Hij
hing open en wapperde achter hem. Tweed jasje en een flanellen
broek. Stevige schoenen. Hij had zijn hand geheven als in een groet.
Er zat een goudkleurige legitimatie in. Een soort rechercheur uit Bismarck
zeker. Misschien de commissaris zelf.
'Is de toren veilig?' riep hij van een meter of zeven.
'Daar is niemand,' riep Reacher terug. 'Wat is er aan de hand?'
De politieman hield stil en boog zich hijgend voorover, met zijn
handen op zijn knieën.
'Dat weet ik nog niet,' riep hij. 'De een of andere grote commotie.'
Daarna keek hij over Reachers schouder naar de kerk.
'Verdomme, je had de deur op slot moeten doen,' riep hij. 'Je kunt
dat verrekte ding niet open laten.'
Hij rende naar de kerk. Reacher holde de andere kant op naar het
veld. Kwam Neagley tegen die over de toegangsweg aan kwam hollen.
'Wat is er?' riep ze.
'Er gebeurt iets,' riep hij terug.
Ze renden samen verder. Door het hek en het veld op. Froelich snelde
naar de auto's. Ze veranderden van richting om haar te onderscheppen.