Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

ter lager aan de voet van de toren stonden. Hij liep naar de zijwand
en tuurde omlaag. De jaloezielatten waren van verweerd hout op
gelijke afstand in een neerwaartse hoek van ongeveer dertig graden
in een lijst gemonteerd. Hij kon de rand van de menigte zien. Niet
de massa. Hij zag de politiemannen om de dertig meter aan de rand
van het veld kalm met hun gezicht naar de omheining staan. Hij
zag het gebouw van het gemeenschapscentrum. Hij zag het konvooi
geduldig met draaiende motor op de parkeerplaats wachten, de uitlaatgassen
waren wit van de kou. Hij zag de omringende huizen.
Hij zag een heleboel dingen. Het was een goede schietpositie. Beperkt
schootsveld, maar één schot was voldoende.
Hij wierp een blik omhoog. Zag nog een luik in het plafond van
het klokkenhuis en een tweede ladder die daarheen liep. Naast de
ladder waren zware koperen aardestroken die van de bliksemafleider
omlaag liepen. Ze waren groen uitgeslagen van ouderdom. De
vorige keer had hij geen acht op dat plafond geslagen. De lust om
erdoorheen te klimmen en acht uur in de kou te zitten wachten had
hem ontbroken. Maar voor iemand die op een zonnige middag een
onbeperkt schootsveld zocht, zou dat luik wel aantrekkelijk zijn.
Waarschijnlijk was het bedoeld om de vlag te vervangen. Misschien
dat het windvaantje en de bliksemafleider er al sinds 1870 zaten,
maar niet de vlag. Er waren een heleboel sterren bij gekomen sinds
1870.
Hij klemde het mes weer tussen zijn tanden en beklom de nieuwe
trap. Hij was vier meter hoog. Het hout kraakte en boog door onder
zijn gewicht. Halverwege stopte hij. Hij had zijn handen op de
zijkant. Zijn gezicht was op gelijke hoogte met de hoogste sporten.
Ze waren oud en stoffig. Op willekeurige plekken na die helemaal
schoongeveegd waren. Een ladder kon je op twee manieren beklimmen.
Je houdt de zijkanten vast of je pakt de sporten boven je
een voor een vast. Hij repeteerde in zijn hoofd hoe het patroon van
grepen zou verlopen. De sporten zouden beurtelings links en rechts
worden vastgegrepen. Hij boog zijn lichaam naar achteren en keek
naar beneden. Keek reikhalzend omhoog. Hij zag de schone plekken
precies in dat patroon: beurtelings links en rechts op de sporten.
Er was iemand naar boven geklommen. Pas nog. Misschien een
dag of twee geleden. Misschien een uur of twee. Misschien de koster
om een schone vlag op te hangen. Misschien niet.
Hij bleef roerloos hangen. Hij hoorde het geroezemoes van de menigte
door de jaloezielatten. Hij bevond zich boven de klokken. De