Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Froelich sprak met de plaatselijke commissaris. Luisterde naar de
reactie.
'De koster wacht ons daar op. Over vijf minuten.'
Ze stapten uit en staken het grind over naar het hek van de kerk.
De lucht was ijskoud. Armstrongs hoofd was zichtbaar in een zee
van mensen. De zon viel op zijn haar. Hij was een eind het veld in,
een meter of tien van de toren. De nieuwe senator liep aan zijn zij.
Zes agenten dichtbij. De menigte liep mee en veranderde langzaam
als een evoluerend wezen van vorm. Overal waren donkere jassen.
Dameshoeden, moffen, zonnebrillen. Het gras was bruin en dood
van de nachtvorst.
Froelich verstijfde. Legde een hand over haar oor. Hief de andere
om iets in haar microfoon te zeggen.
'Hou hem dicht bij de kerk,' zei ze.
Daarna liet ze haar handen zakken en sloeg ze haar jas open. Maakte
het riempje van haar pistool los.
'De State Police aan de uiterste omtrek heeft net gemeld dat ze zich
zorgen maken over een voetganger.'
'Waar?' vroeg Reacher.
'In de wijk.'
'Signalement?'
'Heb ik niet gekregen.'
'Hoeveel politie is er op het veld?'
'Ruim veertig, langs de hele omtrek.'
'Laat ze hun gezicht naar buiten wenden met de rug naar de menigte.
Aller ogen op de binnenste omtrek.'
Froelich sprak weer met de commissaris over de radio om de opdracht
door te geven. Haar eigen ogen waren overal.
'Ik moet gaan,' zei ze.
Reacher draaide zich om naar Neagley.
'Controleer de straten,' zei hij. 'Alle toegangspunten die we vorige
keer hebben gevonden.'
Neagley knikte en liep over de oprijlaan naar de ingang. Hij liep
met grote, snelle stappen die het midden hielden tussen lopen en
hollen.
'Hadden jullie toegangspunten gevonden?' vroeg Froelich.
'Als een zeef.'
Froelich hief haar pols. 'Nu lopen, nu lopen. Breng hem vlak bij de
torenmuur. Dekking aan alle drie de kanten. Voertuigen standby.
Nu, mensen.'