Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

mel. Drie kilometer beneden hen was de aarde lichtbruin en slaperig.
Hij zag de Missouri zich van noord naar zuid door een eindeloze
reeks felblauwe meren slingeren. Hij zag het smalle lint van de
1-94 van oost naar west lopen. De bruine, stedelijke vlek van Bismarck
waar de ze elkaar ontmoetten.
'We laten de omtrek over aan de plaatselijke politie,' zei Froelich.
'We beschikken over veertig manschappen, misschien wel meer. Plus
manschappen van de State Police met auto's. Onze taak is dicht bij
elkaar blijven. We komen snel en verdwijnen snel. We komen als
de bijeenkomst al is begonnen en zijn voor het eind weer weg.'
'Op het hoogtepunt vertrekken,' zei Armstrong tegen niemand in
het bijzonder.
'In de showbusiness werkt dat wel,' zei een van de verslaggevers.
Het toestel slingerde, liet zijn neus zakken en begon aan een lange,
ondiepe afdaling. De rugleuningen gingen verticaal en gordels werden
aangehaald. De verslaggevers stopten hun notitieboekjes weg.
Zij bleven aan boord. Plaatselijke openluchtpolitiek oefende geen
aantrekkingskracht uit op de belangrijke buitenlandspecialisten.
Froelich wierp een blik opzij naar Reacher en glimlachte. Maar haar
ogen stonden zorgelijk.
Het vliegtuig maakte een zachte landing en taxiede naar een hoekje
van het asfalt waar een konvooi van vijf auto's wachtte. Voor en
achter stond een patrouillewagen van de State Police met daartussen
drie identieke Town Car-limousines. Er stond een ploegje grondpersoneel
klaar om de rijdende vliegtuigtrap aan te schuiven. Armstrong
en zijn persoonlijke lijfwacht namen de middelste limousine.
De back-upagenten stapten in de achterste. Froelich, Reacher en
Neagley namen de voorste. De lucht was ijskoud maar helder. De
zon was verblindend.
'Jullie zijn vliegende keeper,' zei Froelich. 'Je kunt gaan en staan
waar je wilt.'
Er was geen verkeer. Het voelde als verlaten land. Er volgde een
korte, snelle rit over gave betonnen wegen, en opeens zag Reacher
in de verte de bekende torenspits met daaromheen de verzameling
lage huizen. Langs de kanten van de toegangsweg stond het vol met
auto's, helemaal tot de wegversperring van de State Police honderd
meter voor de ingang van het gemeenschapscentrum. Het konvooi
reed er langzaam langs en vervolgde zijn weg naar het parkeerterrein.
De omheining was versierd met slingers en er had zich al een
grote menigte van zo'n driehonderd mensen verzameld. De kerkto-