Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

schouder en ze had de armen netjes over elkaar in haar schoot. Ze
zag er goed uit. De drie agenten om haar heen waren iets minder
elegant breeduit gaan zitten. Het waren forse kerels. Dikke nek, brede
schouders, stevige polsen. Een van hen had zijn voet in het gangpad
uitgestoken. Hij leek wel maat vierenveertig. Hij nam aan dat
Neagley achter hem ook sliep. Zij kon overal slapen. Hij had haar
een keer in een boom zien slapen tijdens een langdurige surveillance.
Hij vond een knopje, liet zijn stoel een tikje naar achteren zakken
en maakte het zich gemakkelijk. Maar toen begonnen de verslaggevers
te praten. Tegen Armstrong, maar over hem.
'Kunnen we voor de goede orde een naam krijgen, meneer?' vroeg
een van hen.
Armstrong schudde zijn hoofd. 'Ik ben bang dat namen in dit stadium
vertrouwelijk moeten blijven,' zei hij.
'Maar mogen we aannemen dat hij iets met de nationale veiligheid
te maken heeft?'
Armstrong glimlachte. Bijna met een knipoog. 'Ik kan jullie er niet
van weerhouden iets aan te nemen.'
De verslaggevers schreven iets op. Begonnen een gesprek over buitenlandse
betrekkingen met grote nadruk op militaire middelen en
uitgaven. Reacher sloeg nergens acht op en probeerde in te dommelen.
Werd weer wakker toen hij een herhaalde vraag hoorde en
ogen op zich gericht voelde. Een van de verslaggevers keek naar
hem.
'Maar u bent toch nog wel een voorstander van de doctrine van een
overweldigende legermacht?' vroeg zijn collega aan Armstrong.
Armstrong keek Reacher van opzij aan. 'Wil jij daar commentaar
op geven?'
Reacher geeuwde. 'Ja, ik ben nog steeds een voorstander van een
overweldigende legermacht. Zeker weten. Die steun ik van harte.
Altijd gedaan ook, neem dat maar van mij aan.'
De verslaggevers schreven het allebei op. Armstrong knikte instemmend.
Reacher liet zijn stoel nog een stukje zakken en viel in
slaap.
Hij werd wakker tijdens de afdaling boven Bismarck. Iedereen om
hem heen was al wakker. Froelich zat zachtjes met haar agenten te
praten om ze hun standaardinstructies te geven. Neagley en de drie
agenten op haar rij luisterden mee. Hij wierp een blik naar buiten
door Armstrongs raampje en zag een strakblauwe, wolkeloze he-