Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'De Amerikaanse geheime dienst.'
Er viel een doodse stilte. Niemand zei iets. Er werd geklopt. De
agent van dienst. Hij bleef in de deuropening staan.
'De post is net gekomen,' zei hij. 'Er is iets dat jullie moeten zien.'
Ze legden het op de vergadertafel. Het was de bekende bruine envelop.
De flap was dichtgeplakt en er zat een metalen sluitinkje op.
Een uitgedraaid zelfklevend adresetiket. Brook Armstrong, United
States Senate, Washington D.C. Duidelijk Times New Roman lettertype,
zwart op wit. Bannon maakte zijn tas open om er een paar
handschoenen van wit katoen uit te halen. Trok ze aan, eerst rechts,
toen links. Trok ze strak over zijn vingers.
'Deze heb ik van het lab,' zei hij. 'Bijzondere omstandigheden. We
willen geen rubber gebruiken om verwarring met de talksporen te
voorkomen.'
De handschoenen waren onhandig. Hij moest de envelop naar de
rand van de tafel schuiven om hem op te rapen. Hij hield hem met
de ene hand vast en keek om zich heen naar iets om hem mee open
te maken. Reacher haalde zijn keramische mes uit zijn zak en klapte
het open. Presenteerde het met het heft naar voren. Bannon pakte
het aan en stak de punt van het lemmet onder de hoek van de
flap. Bewoog de envelop naar achteren en het mes naar voren. Het
lemmet ging door het papier alsof het lucht was. Hij gaf het mes
aan Reacher terug en drukte op de zijkanten zodat er een opening
verscheen. Wierp er een blik in. Draaide de envelop om, en er viel
iets uit.
Het was een vel briefpapier. Zwaar en wit. Hij landde op het glanzende
hout, schoof een paar centimeter door en kwam tot stilstand.
Er stond een vraag op gedrukt, over twee regels, iets boven het midden
van het papier en gecentreerd. Zes woorden. Vond je het geen
mooie demonstratie? Het laatste woord was het enige dat op de volgende
regel stond. Het isolement gaf het iets extra nadrukkelijks.
Bannon draaide de envelop om en keek naar het poststempel.
'Weer Vegas,' zei hij. 'Zaterdag. Ze hebben wel erg veel zelfvertrouwen,
hè? Drie dagen voor de demonstratie vragen ze of hij ons
beviel.'
'We moeten nu weg,' zei Froelich. 'Het vliegtuig vertrekt om tien
uur. Ik wil Reacher en Neagley meenemen. Ze zijn er al eerder geweest
en kennen de omgeving.'
Stuyvesant hief zijn hand op. Een vaag gebaar. Het kon zowel oké