Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Nendick liep naar een kruk aan zijn ontbijtbar en ging zitten. Zei
niets. Sloeg alleen maar zijn armen om zich heen als iemand die rilt
van de koorts.
'Namen,' zei Stuyvesant.
Nendick zei niets. Hij deed zijn bést om niets te zeggen. Hij staarde
voor zich uit naar de muur aan de andere kant van de keuken.
Een van de neonlampen was niet in orde. Hij deed zijn best om aan
te gaan. De starter verstoorde de stilte met een nijdig gezoem. Nendicks
handen begonnen te sidderen, dus klemde hij ze onder zijn armen
om ze stil te houden en hij begon naar voren en naar achteren
te wiegen op zijn kruk. Die piepte zacht onder zijn gewicht. Reacher
wendde zijn hoofd af en keek om zich heen. Het was een mooie
keuken. Voor het raam hingen geel geblokte gordijnen. Het plafond
was bijpassend geverfd. Er stonden vazen met bloemen. Die waren
allemaal dood. In de gootsteen stond afwas van een paar weken.
Een aantal borden was aangekoekt.
Reacher liep de gang weer in. Ging de huiskamer binnen. De tv was
een gigantisch apparaat van een paar jaar oud. Hij stond op een
commerciële zender. Het programma leek samengesteld uit clips van
oude surveillancevideo's van de verkeerspolitie. Het geluid stond
zacht. Niet meer dan een continu gemompel dat extreme, duurzame
opwinding suggereerde. Op de armleuning van een stoel tegenover
het scherm balanceerde een afstandsbediening. Boven de open
haard was een lage schoorsteenmantel met een rij van zes foto's in
koperen lijstjes. Op alle zes stonden Nendick en een vrouw. Zij was
ongeveer van zijn leeftijd en misschien net levendig en aantrekkelijk
genoeg om geen grijze muis te zijn. De foto's volgden het stel
vanaf hun huwelijk via enkele vakanties en een paar andere onduidelijke
gelegenheden. Er waren geen foto's van kinderen. En dit was
ook geen huis waar kinderen woonden. Nergens was speelgoed.
Geen troep. Er waren veel tierelantijntjes en de hele inrichting was
weloverwogen, paste bij elkaar en maakte een volwassen indruk.
Op de afstandsbediening zat een plakkertje met video, niet met tv.
Reacher keek naar het scherm en drukte op play. Het geluid van de
politieradio stierf meteen weg, de videorecorder tikte en snorde en
even later maakte het beeld plaats voor een paar jaar oude amateurvideo
van een trouwerij. Nendick en zijn vrouw glimlachten
naar de camera. Ze hadden de hoofden dicht bij elkaar. Ze zagen
er gelukkig uit. Zij was helemaal in het wit. Hij droeg een pak. Ze
bevonden zich op een gazon. Het was een winderige dag. Haar haar