Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

ikaanse geheime dienst, net als iedereen in dit gebouw. Hun doopceel
is gelicht tot en met de oertijd. We snuffelen in hun financiën,
alles. Ze waren smetteloos voor zover we het konden bekijken.'
Reacher liet het gesprek naar de achtergrond verdwijnen. Hij masseerde
zijn nek met zijn handpalm. De stoppels van zijn knipbeurt
groeiden uit. Ze voelden al zachter. Hij wierp een blik op Neagley.
Staarde naar het kleed. Het was van grijs, geribbeld nylon, ergens
tussen fijn en grof. Hij zag de afzonderlijke haartjes in het halogeenlicht
glinsteren. Het was een onberispelijk tapijt. Hij deed zijn
ogen dicht. Dacht hard na. Speelde de hele bewakingsvideo opnieuw
in zijn hoofd af. Hij keek alsof er een schermpje op de binnenkant
van zijn oogleden zat. Het ging als volgt: acht minuten voor middernacht
komen de schoonmakers in beeld. Ze lopen Stuyvesants
kantoor in. Zeven minuten over twaalf komen ze er weer uit. In negen
minuten maken ze de werkplek van de secretaresse schoon. Om
zestien over twaalf schuifelen ze weg in de richting die ze zijn gekomen.
Hij draaide hem opnieuw af, eerst voorwaarts, toen achteruit.
Concentreerde zich op elk beeldje. Iedere beweging. Daarna
deed hij zijn ogen open. Iedereen zat hem aan te staren alsof hij geen
acht op hun vragen had geslagen. Hij keek op zijn horloge. Het was
bijna negen uur. Hij glimlachte. Een brede, tevreden glimlach.
'Ik mocht meneer Galvez wel,' zei hij. 'Hij leek echt blij met zijn
vaderschap, hè? Die hele rij lunchtrommels? Ik durf te wedden dat
ze volkorenbrood krijgen. Waarschijnlijk ook fruit. Allerlei voedzame
dingen.'
Ze keken hem allemaal aan.
'Ik was een soldatenkind,' zei hij. 'Ik had ook een lunchtrommel.
De mijne was een oud, aluminium munitiekistje. Die hadden we allemaal.
Op de basis waren ze destijds helemaal in. Ik had er met
sjabloonletters mijn naam op gezet, met echte legersjablonen. Mijn
moeder had er een hekel aan. Die vond het veel te militaristisch voor
een kind. Maar ze gaf me toch goeie dingen te eten.'
Neagley staarde hem aan. 'We zitten hier met grote problemen,
Reacher. Twee mensen dood, en jij praat over lunchtrommels.'
Hij knikte. 'Ik praat over lunchtrommels en denk aan de kapper.
Heb je gezien dat meneer Galvez net naar de kapper was geweest?'
'Nou en?'
'En met alle respect, Neagley, maar ik denk ook aan je kont.'
Froelich staarde hem aan. Neagley bloosde.
'En waar wil je nu heen?' vroeg ze.