Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Niemand zei iets.
'Een lafaard is een bullebak,' zei Reacher. 'Een bullebak is een lafaard.'
Neagley keek hem even aan. Ze kende hem goed genoeg om te weten
wanneer ze aan moest dringen.
'Dus?' zei ze.
'Dus moeten we een stap terug doen en een paar dingen heroverwegen.
De informatie stapelt zich razendsnel op en we doen er niets
mee. Bijvoorbeeld: we weten nu dat het buitenstaanders zijn. We
weten nu dat het geen subtiel insidersspelletje is.'
'Dus?' herhaalde Neagley.
'En wat er in Minnesota en Colorado is gebeurd toont aan dat die
gasten tot alles in staat zijn.'
'Dus?'
'De schoonmakers. Wat weten we van ze?'
'Dat ze betrokken zijn. Dat ze bang zijn. Dat ze niets zeggen.'
'Juist,' zei Reacher. 'Maar waarom zijn ze zo bang? Waarom zeggen
ze niets? Een poosje geleden dachten we dat ze misschien een
leuk spelletje met een insider speelden. Maar dat is niet het geval,
want het zijn geen insiders. En het zijn geen leuke mensen. En dit
is geen spelletje.'
'Dus?'
'Dus worden ze op de een of andere manier ernstig gedwongen. Ze
worden bang gemaakt en het zwijgen opgelegd. Door een stelletje
bloedserieuze mensen.'
'Oké, hoe dan?'
'Zeg het maar. Hoe maak je mensen bang zonder lichamelijke sporen
na te laten?'
'Je bedreigt ze met iets geloofwaardigs. Misschien ernstig letsel in
de toekomst.'
Reacher knikte. 'Toegebracht aan hen of iemand om wie ze geven.
Zo ernstig dat ze verlamd zijn van angst.'
'Oké.'
'Waar heb je het woord neef of nicht eerder gehoord?'
'Overal. Ik heb ze zelf.'
'Nee, onlangs.'
Neagley wierp een blik op het raam. 'Bij de schoonmakers,' zei ze.
'Hun kinderen zijn bij een nicht. Dat hebben ze ons verteld.'
'Maar ze aarzelden toen ze het zeiden, weet je nog?'
'O ja?'