Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

9
Ze gebruikte het rode knipperlicht achter de radiator van de
Suburban en denderde door het avondverkeer alsof het een kwestie
van leven en dood was. Bij elk stoplicht liet ze de sirene loeien.
Schoot hard in openingen in het verkeer en perste zich er met geweld
doorheen. Zei geen woord. Reacher zat roerloos naast haar
en Neagley zat op de achterbank naar voren geleund met haar blik
op de weg voor hen gefixeerd. Het drietonsvoertuig steigerde en
zwaaide. De banden moesten hun best doen om greep op het gladde
asfalt te krijgen. Ze waren binnen vier minuten in de garage. Dertig
seconden later stonden ze in de lift. Nog geen minuut daarna
waren ze in Stuyvesants kantoor. Hij zat roerloos achter zijn onberispelijke
bureau. In elkaar gezegen in zijn stoel alsof hij een stomp
in zijn maag had gehad. Hij had een stapel paperassen in zijn hand.
Het licht viel erdoorheen en toonde de willekeurig gecodeerde koppen
van een uitdraai van een databank. Onder de koppen stonden
twee blokken dicht gedrukte tekst. Zijn secretaresse stond naast hem
en gaf hem vel voor vel nieuwe papieren. Ze was bleek. Ze verliet
de kamer zonder een woord te zeggen. Deed de deur achter zich
dicht, wat de stilte nog drukkender maakte.
'Wat is er?' vroeg Reacher.
Stuyvesant keek op. 'Nu weet ik het ook.'
'Wat?'
'Dat dit het werk van een buitenstaander is. Definitief. Zonder enige
twijfel.'
'Hoezo?'
'Jij hebt gezegd dat het een theaterstukje zou zijn,' zei Stuyvesant.
'Of spectaculair. Dat heb jij voorspeld. Waaraan we dramatisch, of
ongelooflijk of wat dan ook kunnen toevoegen.'
'Wat is er dan gebeurd?'
'Ken je het nationale moordcijfer?'
Reacher haalde zijn schouders op. 'Hoog, waarschijnlijk.'
'Bijna twintigduizend per jaar.'
'Oké.'