Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Armstrong trok een leren jasje over zijn trui aan en liep zijn achterdeur
uit. De wind speelde met zijn haar en hij ritste zijn jasje
dicht terwijl hij naar zijn hek liep. Twee passen daarvoor had de telescoop
hem in het vizier. De telescoop was een Hensoldt 1.5-6x42
BL die oorspronkelijk bij een SIG SSG300 sluipschuttersgeweer hoorde,
maar door de wapensmid in Baltimore was aangepast voor een
ander geweer, een Vaime MK2. Vaime was een merknaam die was
gedeponeerd door Oy Vaimennin Metalli Ab, een Finse wapenspecialist
die er terecht van uitging dat hij een eenvoudige naam nodig
had als hij zijn uitstekende producten aan het Westen wilde verkopen.
En de MK2 was een voortreffelijk product. Het was een sluipschuttersgeweer
met een knaldemper die een minder krachtige versie
van de standaard 7.62 millimeter NAVO-kogel afvuurde. Minder
krachtig omdat de snelheid van de kogel subsonisch moest zijn om
de geruisloosheid te bewaren die te danken was aan de ingebouwde
demper. En dankzij de verminderde kracht en het ingewikkelde
systeem waardoor het uitstootgas werd afgevoerd was er sprake van
een minimale terugslag. Die was bijna nihil. Slechts het zachtste tikje
dat je je voor kon stellen. Het was een eersteklas geweer. Met een
goede telescoop als de Hensoldt deed het tot een afstand van honderdtachtig
meter gegarandeerd wat ervan werd verwacht. En de
man die zijn oog tegen het vizier had gedrukt, zat maar honderdvijftien
meter van het hekje van Armstrongs achtertuin. Hij wist dat
nauwkeurig, want hij had de afstand net gecontroleerd met een laserafstandmeter.
Hij was in de open lucht, maar daarop had hij zich
voorbereid. Hij wist hoe hij dat moest doen. Hij droeg een donkergroene
jas met donzen voering en een zwarte muts van synthetische
fleece. Zijn handschoenen waren van hetzelfde materiaal en
de vingertoppen van de rechter waren afgeknipt voor de bediening.
Hij lag uit de wind, zodat zijn ogen niet traanden. Hij verwachtte
helemaal geen problemen.
De manier waarop iemand door een hekje gaat, verloopt als volgt:
hij stopt even met lopen. Hij blijft even staan. Dat moet wel, welke
kant het hekje ook op draait. Als het naar hem toe draait, reikt
hij uit naar de sluiting, duwt die open, trekt het hekje naar zich toe
en gaat min of meer op zijn tenen staan om zijn benen te buigen en
het hekje voor hem langs te laten zwaaien. Als het naar buiten toe
opent, blijft hij even staan om de sluiting open te maken en het hekje
van zich af te duwen. Dat gaat sneller, maar er blijft een moment
waarop er helemaal geen voorwaartse beweging is. En het hekje in