Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Waarom?'
'Hij had iemand ontmoet aan wie hij de voorkeur gaf.'
'Wie?'
'Dat doet er niet toe. Die ken jij toch niet. Gewoon, iemand.'
'Waarom heb je dat niet gezegd?'
'Ontkenning, waarschijnlijk,' zei ze. 'Misschien uit zelfbescherming.
En misschien probeerde ik zijn nagedachtenis tegenover zijn broer
te beschermen.'
'Deed hij het dan niet zo vriendelijk?'
'Niet zo.'
'Hoe is het gegaan?'
'Op een dag heeft hij het gewoon gezegd.'
'En is hij weggegaan?'
'We woonden niet echt samen. Hij was hier vaak en ik bij hem,
maar we hebben altijd onze eigen woning aangehouden. Zijn spullen
zijn hier nog omdat ik ze hem niet wilde laten ophalen. Ik liet
hem gewoon niet binnen. Ik was gekwetst en boos.'
'Dat kan ik me wel voorstellen.'
Ze haalde haar schouders op. De zoom van haar nachtjapon schoot
een paar centimeter langs haar dijen omhoog.
'Nee, het was stom van me,' zei ze. 'Ik bedoel, zo zeldzaam is zoiets
nou ook weer niet, hè? Het was gewoon een relatie met een begin
en een einde. Niet echt uniek in de geschiedenis van de mensheid.
Niet echt uniek in mijn geschiedenis. En de helft van de tijd was ik
het die wegliep.'
'Waarom vertel je me dit?'
'Dat weet je best,' zei ze.
Hij knikte zonder iets te zeggen.
'Dus je kunt met een schone lei beginnen,' zei ze. 'Hoe jij op mij reageert
kan iets tussen jou en mij zijn, niet tussen jou en mij en Joe.
Hij heeft zichzelf buitenspel gezet. Het was zijn keus. Dus hier zou
hij niets mee te maken hebben, al was hij nog in leven.'
Hij knikte weer.
'Maar hoe schoon is jouw lei?' vroeg hij.
'Hij was een geweldige man,' zei ze. 'Ooit heb ik van hem gehouden.
Maar jij bent Joe niet. Jij bent een ander persoon. Dat weet ik.
Ik wil hem niet terug. Ik wil geen spook.'
Ze deed een stap naar binnen.
'Dat is mooi,' zei hij. 'Want ik ben niet zoals hij. Amper zelfs. Daar
moet je van het begin af aan van doordrongen zijn.'