Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

den nog. De verwarming stond nog hoog. In de gang bleef Froelich
even staan.
'Is alles oké?' vroeg ze. 'Wat daarnet betreft?'
'Wat mij betreft wel,' zei hij.
'Ik wil gewoon geen misverstanden.'
'Ik denk niet dat we daar bang voor hoeven te zijn.'
'Het spijt me dat ik het niet met je eens was,' zei ze. 'Over de demonstratie.'
'Het is jouw verantwoordelijkheid,' zei hij. 'Alleen jij kunt die nemen.'
'Ik heb andere vriendjes gehad,' zei ze. 'Naderhand, weet je wel.'
Hij zei niets.
'En Joe heeft andere vriendinnen gehad,' zei ze. 'Zo verlegen was
hij niet.'
'Maar hij heeft zijn spullen hier gelaten.'
'Maakt dat iets uit?'
'Ik weet het niet,' zei hij. 'Dat moet iets zeggen.'
'Hij is dood, Reacher. Niets kan hem nu nog deren.'
'Ik weet het.'
Ze zweeg even.
'Ik ga thee zetten,' zei ze. 'Doe je mee?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ga naar bed.'
Zij liep via de huiskamer naar de keuken en hij ging naar boven.
Deed de deur van de logeerkamer zachtjes achter zich dicht en trok
de kast open. Deed Joe's pak uit en hing het weer aan het draadhangertje
van de stomerij. Hing het aan de stang. Deed zijn das af,
rolde hem op en legde hem weer op de plank. Trok het overhemd
uit en liet het op de grond van de kast vallen. Daar hoefde hij niet
voorzichtig mee te zijn. Er hingen er nog vier, en hij verwachtte niet
langer dan vier dagen in de buurt te zijn. Hij pelde de sokken af en
gooide ze op het overhemd. Ging in zijn boxershort naar de badkamer.
Daar nam hij alle tijd, en toen hij naar buiten kwam, stond Froelich
in de deuropening van de logeerkamer. Ze droeg een nachtjapon
van witte katoen. Hij was langer dan een T-shirt, maar niet
veel. Door het licht van de gang was hij doorschijnend. Haar haar
zat in de war. Zonder schoenen leek ze kleiner. Zonder make-up
zag ze er jonger uit. Ze had prachtige benen en een schitterend figuur.
Ze zag er zacht en stevig tegelijk uit.
'Hij had het met mij uitgemaakt,' zei ze. 'Het was zijn keus, niet de