Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Het was bijna kwart over elf toen ze op kantoor terugkwamen. Het
boodschappenlog was blanco. Niets van belang van de politie van
Washington. Niets uit North Dakota, niets van de FBI. Er stroomden
nog steeds updates binnen van de computer van de National
Crime Information Center. Froelich bladerde de dagrapporten door.
Ze vond niets dat haar belangstelling wekte. Om halftwaalf ging
haar telefoon. In Georgetown was alles pais en vree. Ze wendde
zich weer naar de computer. Niets loos. Het werd middernacht.
Maandag was afgelopen en dinsdag begonnen. Stuyvesant kwam
weer langs. Hij verscheen gewoon in de deuropening, net als de eerste
keer. Zei niets. De enige stoel in de kamer was die van Froelich.
Stuyvesant leunde tegen de deurpost. Reacher zat op de grond.
Neagley op een archiefkast.
Froelich wachtte nog tien minuten voordat ze de politie van Washington
belde. Die had niets te melden. Ze belde de Hoover Building
en de FBI meldde dat er voor middernacht niets bijzonders in
het oosten was gebeurd. Ze draaide zich weer naar haar computerscherm.
Meldde af en toe een binnenkomend bericht maar Stuyvesant
noch Reacher noch Neagley kon er een verband met een mogelijke
bedreiging voor Armstrong uit halen. De wijzer van de klok
bewoog zich naar een uur 's morgens. Het was middernacht, central
time. Ze belde de politie in Bismarck. Die had niets te melden
Ze belde de State Police van North Dakota. Ook niets. Ze probeerde
de FBI opnieuw. De afgelopen zestig minuten was er niets door de
buitenbureaus gemeld. Ze legde neer en duwde haar stoel een eindje
van het bureau. Slaakte een zucht.
'Nou, dat is dat,' zei ze. 'Niets gebeurd.'
'Uitstekend,' zei Stuyvesant.
'Nee,' zei Reacher. 'Niet uitstekend. Integendeel. Slechter nieuws
hadden we niet kunnen krijgen.'