Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

dollar. Daarna stapte hij weer in naast Froelich en ze reed door.
Het was koud, donker, vochtig en druk. Overal waren opstoppingen.
Voor hen uit stroomde een lange reeks rode remlichten, en een
lange stroom witte koplampen kwam hen tegemoet. Ze reden in
zuidelijke richting over de brug van 11th Street en baanden zich een
weg door een doolhof van straten naar het huis van Froelich. Ze
parkeerde dubbel met draaiende motor, friemelde achter het stuur
om haar huissleutel van de ring te halen en aan hem te geven.
'Ik ben over een uur of wat terug,' zei ze. 'Doe alsof je thuis ben.'
Hij pakte zijn zak, stapte uit en keek haar na. Ze maakte een bocht
naar rechts en verdween over een andere brug in noordelijke richting
uit het zicht. Hij stak het trottoir over en maakte de voordeur
open. Het huis was donker en warm. Hij rook haar parfum. Hij
deed de deur achter zich dicht en tastte naar het lichtknopje. Er ging
een zwak peertje onder een geel kapje van een lamp op een ladekastje
branden. Het verspreidde een zacht, gedempt licht. Hij legde
de sleutel ernaast, zette de zak aan de voet van de trap en ging de
huiskamer in. Deed het licht aan. Liep de keuken in. Keek om zich
heen.
Achter een deur voerde een trapje naar de kelder. Hij bleef even
staan terwijl zijn rituele nieuwsgierigheid aan hem knaagde. Het
was een automatisme geworden, zoals ademhalen. Maar was het
wel fatsoenlijk om het huis van je gastvrouw te doorzoeken? Domweg
uit gewoonte? Natuurlijk niet. Maar hij kon de verleiding niet
weerstaan. Hij daalde de trap af en deed het licht aan. De kelder
zelf was een schemerige ruimte van oud, glad beton. Er stonden een
stookketel en een waterverzachter. Een wasmachine en een wasdroger.
Stellages. Oude koffers. Her en der stapels gevarieerde rommel,
maar niets van betekenis. Hij ging weer naar boven. Deed het
licht uit. Tegenover de trap was een vertrekje naast de keuken. Groter
dan een garderobekast, maar te klein om een kamer genoemd
te worden. Misschien oorspronkelijk een provisieruirnte. Er was een
kantoortje van gemaakt. Er stond een stoel op wieltjes voor een bureau
en een boekenkast. Het was allemaal vrij oud spul. Het zag
eruit als een goedkope en nogal aftandse versie van echte kantoorspullen.
Misschien tweedehands. Er stond een niet meer zo jonge
computer. Er zat een inkjetprinter met een dikke kabel aan. Hij ging
weer naar de keuken.
Hij keek naar alle gewone keukenplekken waar vrouwen dingen verstoppen
en vond vijfhonderd dollar in verschillende coupures in een