Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

drukken kloppen niet. Hij heeft een strafblad van een meter voor
het bespringen van mensen die hij ooit in de kranten heeft gezien
waaronder hij slaapt. Een of ander bipolair probleem. Ik stel voor
dat we hem helemaal vergeten.'
'Oké,' zei Reacher.
Vervolgens opende ze de databank van het National Crime Information
Center om naar recente vermeldingen te kijken. Ze stroomden
binnen uit het hele land met een snelheid van meer dan een per
seconde. Sneller dan ze kon bijhouden.
'Hopeloos,' zei ze. 'We zullen tot middernacht moeten wachten.'
'Of een uur,' zei Neagley. 'Misschien gebeurt er iets op lokale tijd
in Bismarck. Misschien beschieten ze zijn huis wel. Of gooien ze een
steen door zijn raam.'
Dus Froelich belde de politie in Bismarck om te vragen terstond te
worden ingelicht als er ook maar iets gebeurde wat op belangstelling
voor Armstrong kon duiden. Daarna richtte ze hetzelfde verzoek
aan de State Police van North Dakota en de landelijke FBI.
'Misschien gebeurt er niets,' zei ze.
Reacher wendde zijn hoofd af. Je kunt beter hopen van wel, dacht
hij.
Om een uur of zeven 's avonds begon het stil te worden op kantoor.
De meeste mensen op de gang liepen nog maar een kant op,
die van de uitgang. Ze droegen regenjassen, tassen en aktetassen.
'Zijn jullie al uitgeboekt bij je hotel?' vroeg Froelich.
'Ja,' zei Reacher.
'Nee,' zei Neagley. 'Ik ben een vreselijke gast.'
Froelich zweeg even, een beetje onthutst. Maar Reacher keek er niet
van op. Neagley was een echte eenling. Altijd al geweest. Ze was
graag alleen. Hij wist niet waarom.
'Oké,' zei Froelich. 'Maar we moeten even pauzeren. Uitrusten en
later weer bij elkaar komen. Ik zal jullie afzetten en dan proberen
Armstrong veilig thuis te krijgen.'
Ze daalden samen met de lift naar de garage en Froelich startte haar
Suburban om Neagley naar haar hotel te brengen. Reacher liep met
haar mee naar de balie om zijn Atlantic City-kleren op te halen. Ze
zaten met zijn oude schoenen, tandenborstel en scheermes in een
zwarte vuilniszak die hij van het wagentje van het kamermeisje had
gepakt. De piccolo was niet onder de indruk, maar bracht hem toch
naar de Suburban. Reacher nam hem van hem over en gaf hem een