Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

7
H e t was ruim drie kilometer van de Treasury Building naar de
senaatskantoren. Froelich reed de hele weg met één hand terwijl ze
telefoneerde. Het was grauw weer, druk, en ze schoten niet erg op.
Ze parkeerde voor de witte tent in ist Street en zette tegelijkertijd
de motor af en klapte haar telefoon dicht.
'Kunnen die lui van Arbeid niet hierheen komen?' vroeg Reacher.
Ze schudde haar hoofd. 'Het is iets politieks. Er gaan daar veranderingen
plaatsvinden en het is wel zo beleefd als Armstrong zelf
zijn gezicht laat zien.'
'Waarom wil hij lopen?'
'Hij is een buitenmens. Hij houdt van frisse lucht. En hij is koppig.'
'Waar moet hij precies zijn?'
Ze wees naar het westen. 'Ongeveer driekwart kilometer. Zeg maar
zes- à zevenhonderd meter over Capitol Plaza.'
'Heeft hij hen gebeld of zij hem?'
'Hij heeft hen gebeld. Het zal uitlekken, dus gaat hij proberen het
slechte nieuws voor te zijn.'
'Kun je hem niet weerhouden?'
'Theoretisch wel,' zei ze. 'Maar ik wil het niet echt. Op zo'n woordenwisseling
zit ik nu niet te wachten.'
Reacher draaide zich om voor een blik op de straat achter zich. Daar
was niets te bekennen behalve grauw weer en hard rijdend verkeer
op Constitution Avenue.
'Laat hem dan maar,' zei hij. 'Hij heeft hen gebeld. Niemand lokt
hem de straat op. Het is geen truc.'
Ze wierp een blik voor zich. Daarna draaide ze zich een kwartslag
en keek langs hem heen naar het eind van de tunnel. Klapte haar
telefoon open en sprak weer met de mensen in haar kantoor. Ze gebruikte
afkortingen en een stortvloed van jargon die hij niet kon
volgen. Ze beëindigde het gesprek en deed haar telefoon dicht.
'We halen er een politiehelikopter bij,' zei ze. 'Die blijft laag vliegen,
zodat hij opvalt. Hij moet langs de Armeense Ambassade, dus
daar zetten we een paar extra agenten. Onopvallend. Ik rij vijftig