Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Prettig kennis met u te maken, meneer Reacher,' zei hij.
'Het genoegen is geheel aan mij,' zei Reacher. Daarna betrapte hij
zich erop dat hij ook glimlachte. Hij mocht hem op het eerste gezicht.
De man was een en al charme. Het charisma straalde als
warmte van hem af. En al zou je negenennegentig procent ervan
moeten afschrijven als politieke nep, dan nog kon je gesteld blijven
op die ene procent die overbleef. Zeer gesteld.
'Zit u ook in de beveiliging?' vroeg Armstrong.
'Adviseur,' zei Reacher.
'Nou, jullie doen geweldig werk. Blij jullie aan boord te hebben.'
Er klonk een geluidje uit Froelichs oortelefoontje. Ze reed de straat
uit en ging de richting van Wisconsin Avenue op. Voegde zich in de
verkeersstroom die in zuid-oostelijke richting naar het centrum ging.
De zon was weer verdwenen en de stad zag er door de zwaar getinte
ramen grauw uit. Armstrong slaakte een geluidje als een verrukte
zucht en keek naar buiten alsof het hem allemaal nog steeds
opwond. Onder de regenjas droeg hij een onberispelijk pak met een
popeline overhemd en een zijden das. Hij zag er meer dan levensecht
uit. Reacher was vijf jaar ouder, acht centimeter langer en dik
twintig kilo zwaarder, maar voelde zich met hem vergeleken klein,
saai en haveloos. Maar de man zag er ook écht uit. Heel oprecht.
Je kon het pak en de das zo weg denken en je hem voorstellen als
hij in een versleten, geruit jasje hout hakte achter zijn huis. Hij zag
eruit als een heel serieuze politicus, maar ook gezellig. Hij was lang
en barstte van de energie. Blauwe ogen, gewoon gezicht, weerbarstig
haar met gouden vlekken. Hij had iets atletisch. Niet het soort
gelikte voorkomen dat je van fitness krijgt, maar alsof hij sterk geboren
was. Hij had krachtige handen. Een dunne trouwring en verder
niets. Gebarsten, onverzorgde nagels.
'Ex-militair, heb ik dat goed?' vroeg hij.
'Ik?' zei Neagley.
'Allebei, denk ik. Jullie zijn allebei een tikje op je hoede. Hij neemt
mij op en jij controleert de raampjes, vooral bij de stoplichten. Ik
herken de symptomen. Mijn vader was soldaat.'
'Beroeps?'
Armstrong glimlachte. 'Mijn campagnebiografie niet gelezen? Hij
wilde wel carrière maken, maar raakte gewond en afgekeurd voordat
ik werd geboren en is toen een houtzagerij begonnen. Maar de
kenmerken is hij nooit kwijtgeraakt. Hij is in zijn hart altijd soldaat
gebleven, dat is zeker.'