Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Oké?' vroeg hij.
'Een paar gelegenheden,' zei ze. 'Maar ik heb niemand gezien die
er gebruik van maakte.'
'Ik ook niet.'
'Die tent en de gepantserde auto zie ik wel zitten.'
Reacher knikte. 'Maakt dat een geweer geen kans heeft.'
'Niet voor honderd procent,' zei ze. 'Een kaliber .50 sluipschuttersgeweer
zou wel door het pantser komen. Met Browning AP-munitie,
of de APÏ.'
Hij trok een grimas. Beide kogels waren formidabel. De standaard
anti-pantserkogel sloeg gewoon door de stalen beplating, en de andere
brandde zich er een weg doorheen. Maar ten slotte schudde
hij zijn hoofd.
'Je kunt niet richten,' zei hij. 'In de eerste plaats zou je moeten wachten
tot de auto reed, want dan weet je pas dat hij erin zit. Vervolgens
schiet je in een groot, rijdend voertuig met verduisterde ramen.
Kans van een op honderd dat je Armstrong zelf zou raken.'
'Dan moet je een AT-4 hebben.'
'Daar dacht ik ook aan.'
'Een krachtig explosief voor de auto, of je kunt een fosforbom in
het huis schieten.'
'Vanwaar?'
'Ik zou een venster op de bovenste verdieping van een huis achter
dat van Armstrong gebruiken. Aan de andere kant van de poort.
Hun verdediging concentreert zich op de voorkant.'
'Hoe zou je binnenkomen?'
'Vermomd als iemand van het energiebedrijf, van het water of de
elektriciteit. Als iemand die met een grote gereedschapskist naar binnen
kan.'
Reacher knikte. Hij zei niets.
'Het zullen me de vier jaar wel worden,' zei Neagley.
'Of acht.'
Achter hen klonk gesis van banden en het geluid van een zware motor.
Toen ze zich omdraaiden, zagen ze Froelich naderen in haar
Suburban. Ze stopte naast hen, twintig meter voor Armstrongs huis.
Ze gebaarde dat ze in moesten stappen. Neagley stapte voorin zodat
Reacher breeduit op de achterbank kon gaan zitten.
'Nog iemand gezien?' vroeg Froelich.
'Een heleboel mensen,' zei Reacher. 'Van wie ik geen goedkoop horloge
zou kopen.'