Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

pen en verdween. Een halve minuut gebeurde er niets. Daarna
schoof er een arm in beeld van de uiterste rechtergrens van het
beeld. Alleen een arm, in een zachte mouw van een dikke stof. Misschien
een tweedjas. Er zat een leren handschoen aan de hand. De
hand hield een envelop vast. Die werd door het halfopen schuifraam
geduwd en op de vensterbank gelegd. Daarna verdween de
arm weer.
'Hij wist van de camera,' zei Froelich.
'Dat is duidelijk,' zei Neagley. 'Hij stond een meter van het hokje
en moest zijn arm helemaal uitstrekken.'
'Maar wist hij ook van de andere camera?' vroeg Reacher.
Froelich verwisselde de banden. Draaide vijfendertig minuten terug.
Drukte op PLAY. Het beeld was recht de steeg in. De kwaliteit was
armzalig. Er waren grote lichtvlekken van schijnwerpers buiten en
het contrast met de donkere plekken was scherp. In de schaduw was
niets te onderscheiden. Het was een hoge, krappe beeldhoek. De
bovenkant van het beeld eindigde een stuk voor het eind van de
steeg aan de straatkant. De onderkant stopte ongeveer drie meter
voor het hokje. Maar de breedte was goed. Uitstekend zelfs. Beide
zijmuren van de steeg waren duidelijk in beeld. Je kon de garage
niet ongezien benaderen.
De band draaide. Er gebeurde niets. Ze volgden de timer totdat hij
op twintig seconden voor het verschijnen van de arm stond. Daarna
keken ze naar het scherm. Bovenaan verscheen een gestalte. Zonder
meer een man. Geen twijfel mogelijk. Je kon je niet vergissen in
de schouders en manier van lopen. Hij droeg een dikke, grijze of
donkerbruine tw r eedjas. Donkere broek, zware schoenen, sjaal. En
een hoed op zijn hoofd. Een donkere hoed met een brede rand die
over zijn ogen was getrokken. Hij liep met de kin omlaag. De video
registreerde een uitstekend beeld van de bovenkant van zijn
hoed, de hele weg door de steeg.
'Hij wist ook van de tweede camera,' zei Reacher.
De band draaide verder. De man liep snel maar doelgericht. Hij
haastte zich niet, holde niet, was volledig beheerst. Hij droeg de envelop
in zijn rechterhand, plat tegen zijn lijf. Hij verdween aan de
onderkant van de opname en kwam drie seconden later weer in
beeld. Zonder envelop. Hij verwijderde zich op dezelfde, doelgerichte
manier en boven aan het scherm verdween hij uit het beeld.
Froelich zette het beeld stil. 'Signalement?'
'Uitgesloten,' zei Neagley. 'Een man, een beetje aan de kleine en ste-