Jaarboek no. 87. 2008/2009 - Koninklijke Maatschappij voor ...

Jaarboek no. 87. 2008/2009 - Koninklijke Maatschappij voor ... Jaarboek no. 87. 2008/2009 - Koninklijke Maatschappij voor ...

natuurwetenschappen.diligentia.nl
from natuurwetenschappen.diligentia.nl More from this publisher
22.09.2013 Views

96 Diligentia Rek (%) 70 60 50 40 30 20 10 Figuur 10. Positie van moderne staalsoorten in een diagram van rek versus treksterkte; elk ellipsvormig gebied vertegenwoordigt een bepaalde staalsoort. Een echte ‘ULSAB-auto’ is nooit gemaakt, maar het project had laten zien dat veel voordeel te behalen is door de eigenschappen van materialen toe te snijden op de beoogde toepassing en door onderdelen op slimmer manier te ontwerpen. Daarmee gaf het ULSAB-project een belangrijke impuls aan de ontwikkeling van staalsoorten die het mogelijk maken met minder materiaal toch te voldoen aan de basiseisen van de auto-industrie: een onberispelijk oppervlak, een hoge weerstand tegen indeuken en een optimale bescherming van de inzittenden in geval van botsingen. Materialen op maat 0 0 300 600 900 1200 1600 Treksterkte (MPa) Bedrijven die een vooraanstaande positie in profijtelijke markten willen innemen blijven voortdurend nieuwe materialen ontwikkelen om nog beter te voldoen aan de behoeften van die markten. In de aluminiumindustrie betekent dat vooral het spelen met het gehalte aan belangrijke legeringselementen zoals silicium, magnesium en mangaan [3]. Bij staal is het de microstructuur die de uiteindelijke mechanische eigenschappen bepaalt, waarbij het vooral gaat om vervormbaarheid en sterkte. De microstructuur wordt enerzijds bepaald door de chemische samenstelling (gehalte aan koolstof en toeslagelementen zoals mangaan, silicium, niobium, vanadium en nikkel) en anderzijds door de procesinstellingen bij de bewerkingen die het staal in de vaste fase ondergaat. Het resultaat van de inspanningen van de metaalkundigen zijn ‘families’ van staalkwaliteiten met uiteenlopende sterkte en vervormbaarheid. Daarbij ging het tot zo’n tien jaar geleden veelal om ofwel een steeds betere vervormbaarheid bij een aanvaardbare sterkte, ofwel een steeds grotere sterkte (figuur 10). Van recenter datum zijn de inspanningen, met als drijvende kracht het streven naar lichtere autoconstructies, staalsoorten te maken die èn goed vervormbaar èn behoorlijk sterk zijn. Deze staalsoorten staan tegenwoordig bekend onder de verzamelterm AHSS (advanced high strength steels) [4]. Het gevolg van deze ontwikkelingen is dat het aantal verschillende staalsoorten en vooral ook het aandeel van nieuwe staaltypen in het totaal de laatste jaren enorm toegenomen. IJzer, meester der metalen?

Diligentia 97 Meester der metalen Wie (er) werkelijk op let, ziet staal in vele varianten om zich heen. Maar dat zich in het laatste kwart van de vorige eeuw ook andere materialen – met lichte metalen en kunststoffen voorop – zich een vaste plaats in het dagelijks leven hebben verworven, valt niet te ontkennen. Toch onderscheidt staal zich van alle andere materialen door zijn onmisbaarheid. Want ook al zijn emmers tegenwoordig van kunststof en vliegtuigen van aluminium – om ze te maken zijn stalen werktuigen onontbeerlijk. Het is trouwens maar goed dat landingsgestellen van vliegtuigen niet van aluminium zijn... Verlagen CO 2 uitworp: het zwaard van Damocles Op de langere termijn is er één grote bedreiging van de hegemonie van staal in de metalenwereld: de CO 2 -problematiek die tot het broeikaseffect leidt. De bereiding van ijzer uit ertsen in hoogovens leidt onvermijdelijk tot productie van CO 2 . Het omsmelten van schroot in elektro-ovens vraagt energie die in veel gevallen wordt opgewekt onder uitstoten van CO 2 . Wereldwijd is de staalproductie verantwoordelijk voor 6% van de CO 2 -uitstoot door menselijk handelen; gemiddeld komt bij productie via de hoogovenroute per ton staal 2,2 t CO 2 vrij, voor de elektrostaalroute is dit getal 0,5 t CO 2 /t staal. Zich wel bewust van deze bedreiging heeft de Europese staalindustrie het initiatief genomen tot het omvangrijke ULCOS (Ultra-Low CO 2 Steelmaking) project dat in 2050 moet leiden tot 50% minder uitstoot van CO 2 bij de fabricage van staal uit erts in vergelijking met de beste referentie in 2004, toen het project begon. Alle grote Europese staalproducenten nemen aan dit project deel, samen met toeleveranciers, universiteiten en kennisinstituten [5]. De aluminium industrie heeft eveneens een CO 2 -probleem. Vervangen van de koolstof anode in de primaire aluminium cel door een inerte anode is hier de oplossing, die echter nog veel onderzoek en zeer zeker veel geld zal vergen. De internationaal gevoelde noodzaak om de CO 2- uitworp van de industrie te verlagen hangt dus als een zwaard van Damocles boven de metalenwereld. Literatuur [1] Q.H.F. Vrehen, Levensbericht Andries Rinse Miedema, in: Levensberichten en herdenkingen 1993, Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, Amsterdam, 1994, pp. 61-66. [2] F.R. de Boer, R. Boom, W.C.M. Mattens, A.R. Miedema en A.K. Nielsen: Cohesion in metals - Transition metal alloys, North-Holland, Amsterdam, 1989. [3] H. Ikink: Corus Research, Development & Technology geeft aluminium nieuwe dimensies Metaalmagazine 46 (2008) 2, pag. 60-62. [4] H. Ikink: De rek is er nog niet uit bij de ontwikkeling van hoogsterktestalen; Metaalmagazine 45 (2007) 10, blz. 42-44. [5] www.ulcos.org [6] R. Boom: IJzer, Meester der metalen? Intreerede TU Delft, Delft, 14 juni 2002, ISBN 90-9016089-2. IJzer, meester der metalen?

Diligentia 97<br />

Meester der metalen<br />

Wie (er) werkelijk op let, ziet staal in vele varianten om zich heen. Maar dat zich in het<br />

laatste kwart van de vorige eeuw ook andere materialen – met lichte metalen en kunststoffen<br />

<strong>voor</strong>op – zich een vaste plaats in het dagelijks leven hebben verworven, valt niet te<br />

ontkennen. Toch onderscheidt staal zich van alle andere materialen door zijn onmisbaarheid.<br />

Want ook al zijn emmers tegenwoordig van kunststof en vliegtuigen van aluminium<br />

– om ze te maken zijn stalen werktuigen o<strong>no</strong>ntbeerlijk. Het is trouwens maar goed dat<br />

landingsgestellen van vliegtuigen niet van aluminium zijn...<br />

Verlagen CO 2 uitworp: het zwaard van Damocles<br />

Op de langere termijn is er één grote bedreiging van de hegemonie van staal in de metalenwereld:<br />

de CO 2 -problematiek die tot het broeikaseffect leidt. De bereiding van ijzer<br />

uit ertsen in hoogovens leidt onvermijdelijk tot productie van CO 2 . Het omsmelten van<br />

schroot in elektro-ovens vraagt energie die in veel gevallen wordt opgewekt onder uitstoten<br />

van CO 2 . Wereldwijd is de staalproductie verantwoordelijk <strong>voor</strong> 6% van de CO 2 -uitstoot<br />

door menselijk handelen; gemiddeld komt bij productie via de hoogovenroute per ton<br />

staal 2,2 t CO 2 vrij, <strong>voor</strong> de elektrostaalroute is dit getal 0,5 t CO 2 /t staal.<br />

Zich wel bewust van deze bedreiging heeft de Europese staalindustrie het initiatief ge<strong>no</strong>men<br />

tot het omvangrijke ULCOS (Ultra-Low CO 2 Steelmaking) project dat in 2050 moet<br />

leiden tot 50% minder uitstoot van CO 2 bij de fabricage van staal uit erts in vergelijking<br />

met de beste referentie in 2004, toen het project begon. Alle grote Europese staalproducenten<br />

nemen aan dit project deel, samen met toeleveranciers, universiteiten en kennisinstituten<br />

[5].<br />

De aluminium industrie heeft eveneens een CO 2 -probleem. Vervangen van de koolstof<br />

a<strong>no</strong>de in de primaire aluminium cel door een inerte a<strong>no</strong>de is hier de oplossing, die echter<br />

<strong>no</strong>g veel onderzoek en zeer zeker veel geld zal vergen.<br />

De internationaal gevoelde <strong>no</strong>odzaak om de CO 2- uitworp van de industrie te verlagen<br />

hangt dus als een zwaard van Damocles boven de metalenwereld.<br />

Literatuur<br />

[1] Q.H.F. Vrehen, Levensbericht Andries Rinse Miedema, in: Levensberichten en herdenkingen 1993, <strong>Koninklijke</strong><br />

Nederlandse Akademie van Wetenschappen, Amsterdam, 1994, pp. 61-66.<br />

[2] F.R. de Boer, R. Boom, W.C.M. Mattens, A.R. Miedema en A.K. Nielsen: Cohesion in metals - Transition metal<br />

alloys, North-Holland, Amsterdam, 1989.<br />

[3] H. Ikink: Corus Research, Development & Tech<strong>no</strong>logy geeft aluminium nieuwe dimensies Metaalmagazine 46<br />

(<strong>2008</strong>) 2, pag. 60-62.<br />

[4] H. Ikink: De rek is er <strong>no</strong>g niet uit bij de ontwikkeling van hoogsterktestalen; Metaalmagazine 45 (2007) 10, blz.<br />

42-44.<br />

[5] www.ulcos.org<br />

[6] R. Boom: IJzer, Meester der metalen? Intreerede TU Delft, Delft, 14 juni 2002, ISBN 90-9016089-2.<br />

IJzer, meester der metalen?

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!