Jaarboek no. 87. 2008/2009 - Koninklijke Maatschappij voor ...
Jaarboek no. 87. 2008/2009 - Koninklijke Maatschappij voor ...
Jaarboek no. 87. 2008/2009 - Koninklijke Maatschappij voor ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
120 Diligentia<br />
die niet te verklaren is volgens een ‘logische’ theorie. Einstein <strong>no</strong>emde deze <strong>voor</strong>spelling<br />
van de quantumtheorie “spookachtige wisselwerking op afstand”.<br />
De theoretische <strong>voor</strong>spelling van John Bell zette een experimentele jacht in naar het produceren<br />
van verstrengelde toestanden van quantumdeeltjes, en in de jaren 1980 werd het<br />
experiment dat John Bell <strong>voor</strong>stelde <strong>voor</strong> het eerst gerealiseerd in Parijs. De metingen<br />
demonstreerden dat de quantumtheorie, hoe bizar dan ook, de juiste <strong>voor</strong>spellingen doet.<br />
Het leek alsof met deze experimenten een lang hoofdstuk in de natuurkunde was afgerond.<br />
Echter tot grote verbazing van velen bleek dit slechts het begin te zijn van een dramatische<br />
ontwikkeling in de natuurkunde. Quantumverstrengeling bleek niet alleen van belang<br />
<strong>voor</strong> het testen van de grondslagen van de natuurkunde, maar opende tegelijkertijd<br />
de deur <strong>voor</strong> geheime informatieoverdracht: het zogenaamde quantumgeheimschrift. De<br />
‘spookachtige wisselwerking op afstand’ loste hiermee een praktisch probleem op dat<br />
eeuwenlang intensief is bestudeerd. Niet lang na de ontdekking van deze eerste concrete<br />
toepassing van quantumverstrengeling werd de <strong>voor</strong>spelling van quantumteleportatie gedaan.<br />
Quantumteleportatie maakt het mogelijk om de precieze quantumtoestand van een<br />
<strong>voor</strong>werp van één plaats naar een andere plaats te brengen met de snelheid van het licht.<br />
De quantumtoestand van het origineel wordt daarbij vernietigd.<br />
In de volgende secties beschrijf ik quantumverstrengeling, quantumgeheimschrift en quantumteleportatie.<br />
Quantumverstrengeling<br />
Figuur 1. Albert Einstein en Niels Bohr<br />
wandelend en filosoferend over de geldigheid<br />
van de quantumtheorie. Einstein had<br />
grote problemen met het feit dat toeval en<br />
kansen een belangrijke rol spelen in de<br />
quantumtheorie. Het leek hem tegen het<br />
gezonde verstand in te gaan dat op een<br />
fundamenteel niveau niets absoluut bepaald<br />
is. Hij uitte zijn verontrusting met uitspraken<br />
zoals “God speelt niet met dobbelstenen”<br />
of “God is subtiel maar niet gemeen”. Bohr<br />
echter was zeer inge<strong>no</strong>men met de eenvoud<br />
en kracht van de quantumtheorie en vond het<br />
niet zo bezwaarlijk dat de theorie ons verstand<br />
te boven lijkt te gaan. Hij antwoordde nadat<br />
Einstein een van zijn bekende uitspraken<br />
mompelde: “Alstublieft Albert, stop ermee God<br />
te vertellen wat te doen!”<br />
Quantumgolven<br />
Ik begin met een paar algemene eigenschappen van de quantumtheorie. Zoals vermeld in<br />
de introductie beschrijft de quantumtheorie elk <strong>voor</strong>werp, denk in eerste instantie aan een<br />
atoom, een lichtdeeltje of een elektron, met een golf. Voor watergolven is het welbekend<br />
dat mooie interferentiepatronen kunnen ontstaan wanneer bij<strong>voor</strong>beeld twee steentjes<br />
Quantumsuperpositie en quantumteleportatie