buiten de legerplaats - Providence Mountain Ranch

ligmaking. Heiligmaking is niet iets doen, maar
gebraden worden, handelbaar gemaakt worden,
als het zout der aarde bereid worden,
Gode door het geloof leven, door de liefde van
Christus gedreven worden. Heiligmaking is lijden,
kastijdingen verdragen, lijdzaamheid
beoefenen, opdat we Christus’ beeld gelijkvormig
zouden worden. Als we zonder kastijdingen
zijn, zijn we bastaarden en geen zonen
(Hebr. 12:8). Gods kinderen worden niet richterlijk,
maar Vaderlijk gekastijd, uit liefde.
Gods kinderen zijn gevangenen van Christus
en wandelen evenwel in de vrijheid. Dan reis je
je weg met blijdschap. Waarom? Omdat Gods
eer je liever geworden is als je eigen zaligheid.
Maar ook omdat het vlak ligt tussen God en je
ziel. De zonden zijn ertussenuit. Welzalig hij,
wiens zonden zijn vergeven. Die van de straf
voor eeuwig is ontheven...
De Geest had Filippus weggenomen. Niet
alleen visueel, maar ook lichamelijk, tegen de
natuurwetten in. De Geest zette Filippus neer in
Azôte, Asdod genaamd. Dat is zo’n vijftig kilometer
ten noorden van Gaza.
De Heilige Geest heeft Filippus in een punt des
tijds vijftig kilometer verplaatst. Voor het ongeloof
is dit feit onaanvaard b a a r. Ongeloof houdt
alles wat God doet voor verdacht, ook al staat het
in de Bijbel. Filippus werd intussen gevonden te
Azôte om de Filistijnen het Evangelie te verkondigen.
Ach, leerden we onszelf -voor het eerst of
opnieuw- eens kennen als een onbesneden Filistijn.
Onder de Filistijn, de Ty r i ë r, de Moren heeft
God Zijn uitverkorenen. Ze zullen komen!
91