buiten de legerplaats - Providence Mountain Ranch

mens, maar tussen de Vader en de Zoon.
Christus is als tweede Adam, Hoofd van het
genadeverbond, Die de Zijnen representeert,
vertegenwoordigt.
Elk verbondskind heeft plichten, namelijk om
zich te bekeren en God op Zijn Woord te geloven.
Verbondskinderen delen in de zegeningen
van het verbond, ook in uitwendige zin. God is
geen karig God, ook niet voor onbekeerde verbondskinderen.
We zien dit bij de tien melaatsen,
waarvan er maar één God de eer gaf. De
andere negen mochten hun genezing evenwel
behouden. Hun genezing staat in het kader van
de uitwendige zegeningen van het verbond,
waarvan Christus de Verwerver is. Onbekeerde
verbondskinderen leven -wat hun tijdelijke
leven betreft- bij de gratie van Christus, maar
als zij zich niet bekeren, zal de verbondszegen
veranderen in de verbondswraak, wat uiteindelijk
zal resulteren in hun eeuwige verdoemenis.
Het ware beter nooit de weg der gerechtigheid
geweten te hebben, dan als een onbekeerd verbondskind
te moeten sterven. Bekeert u, be -
keert u, van uw boze wegen, want waarom
zoudt gij sterven, o huis Israëls? (Ezech.
33:11b). God heeft geen lust in de dood van de
goddeloze, maar daarin dat hij/zij zich bekere
en leve.
Verbondskinderen hebben ook rechten, namelijk
om te pleiten op het verbond, dat van geen
wankelen weet. De Doop is daarom geen zandgrond,
maar een pleitgrond. Het verbond met
Abraham Zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot
kind, tot in het late nageslacht.
Het voorhangsel is dus niet alleen voor de
53