buiten de legerplaats - Providence Mountain Ranch

laatste gebed van Stefanus -Heere, reken hen
deze zonde niet toe- is voor Saulus van Tarsen
tot zijn eeuwige behoud geworden. Saulus van
Tarsen lag namelijk ook opgesloten in de voorbidding
van Christus. En als hij dit gezegd had,
ontsliep hij (Hand. 7:60b). Stefanus is in Jezus
ontslapen om te ontwaken en Zijn lof te ontvouwen,
Hem in gerechtigheid te aanschouwen en
verzadigd te worden met Zijn goddelijk beeld.
Stefanus is afgereisd naar Immanuels land,
naar ‘t erfgoed hierboven, naar ‘t Vaderlijk huis.
Nog vóór dat Stefanus de geest gaf, ging Jezus,
zittende ter rechterhand Gods, staan, om
Stefanus het goddelijk welkom toe te roepen:
Komt in, gij gezegende des Vaders en beërft het
Koninkrijk dat voor u is weggelegd van voor de
grondlegging der wereld. Eeuwig thuis! Daar
rusten de vermoeiden van kracht. Daar zijn de
gebondenen te samen in rust; zij horen de stem
des drijvers niet (Job 3:17b-18). Daar is God
Alles en in allen!
Aan de lezers:
De zeer ontdekkende preek van Stefanus was
voor het Sanhedrin een reuke des doods ten
dode. Op andere tijden heeft God soortgelijke
preken willen zegenen in een reuke des levens
ten leven. Ter illustratie kunt u de preek van ds.
J. Edwards over Romeinen 3:19 lezen: “Opdat
alle mond gestopt worde.” Dit was de preek die
in 1734/35 in Northampton (U.S.A.) het middel
was tot een begin van een grote opwekking.
(DIE GOD LEEFT NOG! pag. 88-129).
28