Jaargang 7 nr 4 (zomer 1997)

ond de twintig procent ligt. Het enige vervelende hieraan is dat artikel 11 van onze statuten
zei dat er geen rechtsgeldige besluiten genomen kunnen worden indien er minder dan
eenderde van het aantal leden aanwezig of zich rechtsgeldig heeft laten vertegenwoordigen.
Dat betekende dat er enkele weken later weer een vergadering moest worden uitgeschreven
om de voorgenomen besluiten te bekrachtigen. In die tweede ronde was geen quorum vereist
en behalve het bestuur kwamen meetal nog maar een of twee leden opdagen. We zijn dan ook
opgelucht dat we aan deze formele poppenkast een einde kunnen maken nu ons statuut in dier
voege is gewijzigd dat besluiten kunnen worden genomen met volstrekte meerderheid van
stemmen, ongeacht het aantal leden dat ter vergadering aanwezig is.
De vereniging heeft ook kennis gemaakt met de calculerende Nederlander, potentiële leden
die eerst een kosten- batenanalyse maken alvorens te besluiten lid te worden of niet. Het is
sommigen opgevallen dat wij bij evenementen niet controleren of de aanwezigen wel allemaal
lid zijn van onze vereniging. Het is dus mogelijk van de vereniging te profiteren zonder
contributie te betalen. Eén van die boekhouders was van mening dat het bestuur streng moest
gaan optreden en een forse entree gaan heffen voor niet-leden. Dat doen wij dus niet. Wij zijn
van mening dat de vereniging bestaat omdat er behoefte is aan bepaalde activiteiten die de
eenzame student af en toe eens uit zijn of haar studeerkamer halen om aan de praktijk te
ruiken. Iedereen die die behoefte voelt wordt dus gewoon lid en betaalt contributie. We
rekenen het komende jaar op zalen vol betalende leden!
Tenslotte danken wij u voor het in ons gestelde vertrouwen, zodat het bestuur met de
herbenoemde leden Caffa en Offermans na de vakantie weer met hernieuwde energie voor u
aan de slag kan. Prettige vakantie.
Bezoek politierechter Zwolle
Marloes Pijlkruid
In het studentenblad Recht Op las ik dat op 24 mei een excursie was georganiseerd naar de
politierechter in Zwolle. Ik ben nog wel geen lid van de vereniging, sterker nog ik ben nog
niet met de studie begonnen, maar deze excursie leek me een uitstekende introductie in het
rechtenwereldje. Dus zat ik op die bewuste zaterdag in alle vroegte al in een soort
voorgeborchte van dat enorm grote imposante rechtsgebouw blij te wezen dat ik hier slechts
op bezoek was. Het ongemakkelijke gevoel dat ik ook heb als ik met mijn dochtertje in de
wachtkamer van de tandarts zit, begon bezit van me te nemen. Ernstig en minder ernstig
pratende dames en heren om me heen bleken even later "medestudenten" te zijn.
Na enige tijd wachten mochten we de rechtszaal betreden en zocht ik gauw een plaatsje achter
in de zaal op. Paniek maakte zich bijna van me meester bij het idee dat ik hier als verdachte
zou moeten binnenkomen. Ik nam me hier plechtig voor mijn man nooit te zullen vermoorden
en het achterlicht van mijn fiets vanmiddag nog te laten repareren.
De eerste misdadiger wordt binnengeleid. Hij is niet eens geboeid!! Dan blijkt dat hij alleen
maar geen luister- en kijkgeld heeft betaald. Ik krijg een knalrood hoofd want sinds onze
verhuizing uit Frankrijk, nu drie jaar geleden, betalen wij dat ook niet meer. Ik zie aan de
rechter dat hij me door heeft en begin aan vluchten te denken. De mededeling van de
verdachte dat hij van 400 gulden in de maand moet leven, brengt me weer bij mijn positieven
… en zet me aan het denken. Hoe kan dat nou, 400 gulden?? Wat kan zo'n man zich dan nog
permitteren? Hij gaat dus zeker weer geen kijkgeld betalen.