E-book gratis downloaden - Yasmin Verschure

Machu Picchu
De Machu Picchu, ofwel oude berg, bleef verborgen voor de ogen van de Spanjaarden.
Aan haar voeten, op een hoogte van vierentwintighonderd meter, ligt de heilige stad
met haar onuitsprekelijke schoonheid. De stad is gebouwd in de vorm van een vogel
die omhoogvliegt om de melkweg te bezoeken: de Weg van alle begin. Op zijn rug
draagt de condor de symbolen van het volk van de Andes. Deze oude vogel, de condor,
is een boodschapper tussen de mensenwereld en de wereld van het oneindige. Hij
symboliseert de levende verbinding tussen hemel en aarde. In 1911 werd de heilige
stad gevonden door de Amerikaan Hiram Bingham. Men vermoedt dat het in de
Incatijd een bedevaartsplaats was. De stad bestaat uit twee delen: in de ene sectie
werden de religieuze en gouvernementele zaken geregeld, in de andere leefden de
burgers. Naar schatting hebben er twaalfhonderd mensen gewoond. In het zicht van
de stad pronkt Huayna Picchu, de jonge berg. Deze eveneens heilige berg heeft de
vorm van een poema en waakt over de stad.
De volgende morgen om vier uur zijn we als eersten bij de poort. Helaas vinden we die
gesloten. O wonder, er komt iemand, speciaal voor ons, de poort openmaken. Dankbaar
beginnen we aan onze trip. Een mij niet bekende vogel hipt voor ons uit. Het lijkt of ze
zeggen wil: vertrouw nu maar op mij, ik wijs jullie de weg. De natuur begint langzaam
te ontwaken, een levendig orkest van vogels en krekels begeleidt ons op ons pad.
Het is een stevige klim naar ‘Intipunka’: de poort van de zon. Vanaf dit punt zien we
Machu Picchu reeds liggen. Hij onthult zich af en toe uit de mist, om zich vervolgens
weer volledig onder te dompelen. We vervolgen onze weg en de panorama’s zijn
adembenemend. We komen via het tempelplein binnen en lopen direct naar het
hoogste deel: de ‘Intihuantana’ ofwel de zonnewijzer.
Deze heilige tempel is perfect uitgehouwen uit het bovenste deel van een natuurlijke
rots en werd gebruikt voor astronomische observaties.
Giri is totaal op. Ik laat hem achter in de sacristie en begin aan mijn ontdekkingstocht.
Wanneer ik het priestercomplex heb uitgekamd en Giri nog steeds slapende aantref,
beklim ik de vele treden naar de top. Dit is het beeld dat ik heb gezien in mijn visioen.
Ik ervaar nu lijfelijk hoe het voelt om mijn armen uit te strekken naar de zon: het
uiterlijke symbool voor Vader Geest, de Zonnegod. Het is een overweldigende, niet in
woorden uit te drukken ervaring om die goddelijk allesomvattende energie door mijn
lichaam te laten stromen. De zon staat hoog aan de hemel. Haar stralen vallen op mijn
kruin en ik beleef mijn visioen opnieuw, dit keer in levenden lijve.
Later, op de begraafplaats met de naam ‘La Roca Funeria’, vind ik een ceremoniële
offersteen die me diep vanbinnen raakt. Hij brengt me in contact met mijn fysieke
sterfelijkheid en tegelijkertijd met de wereld van het vormloze, met mijn onsterfelijke,
oorspronkelijke zijn.
Diep in gedachten wandel ik terug naar Giri. Die wordt net wakker. Ik neem hem mee
naar de ‘Templo de Las Tres Ventanas’: de tempel met de drie vensters. Mythologisch
stelt de tempel de geboorte voor van de eerste Inca in de drie grotten. Het is een plek
die absoluut tijdloos is.
Het hotel op deze plaats is volgeboekt. Giri is volledig aan het einde van zijn kunnen, hij
moet nu echt plat. We nemen de bus naar Aquas Caliente waar we een fantastische
kamer vinden voor een zeer betaalbare prijs in een klein hostel met de naam ‘Ima
Maku’.
Yasmin Verschure 20/135 Oorspronkelijk – Zijn en niet Zijn